چکیده:
آسیب شنوایی ابعاد محتلف زبانی را تحت تأثیر قرار می دهد. البته این موضوع به شدت آسیب، سن شروع آسیب و وجود یا عدم وجود مشکلات همراه آسیب بستگی دارد.در مرحله پیش زبانی مهارت های مربوطه خیره شدن به اشیاء، اشاره کردن، صداسازی و توجه مشترک کودک و والدین به اشیاء و وقایع در کودکان دارای آسیب شنوایی در مقایسه با همسالان عادی آنها با تأخیر آغاز می شود و سرعت انتقال از این مرحله نیز کمتر بوده و این کودکان دوره طولانی تری از ارتباط غیرکلامی را قبل از شروع تک کلمات نشان می دهند. در مرحله بعدی نیز توانایی های زبانی و ارتباطی این کودکان تفاوت هایی با کودکان دارای شنوایی طبیعی دارند. کاهش گنجینه ی واژگان با کاهش طول جملات، استفاده بیش از حد از الگوهای کلیشه ای، به هم ریختن نظم و توالی معمول جملات، فقدان دانش مربوط به مولفه های ارتباطی از ویژگی های مشترک زبانی این کودکان است. کودکان با افت شنوایی احتیاج به توان بخشی شنیداری دارند تا بتوانند بر مشکلات مربوطه فایق آیند البته دانش کافی اطرافیان نیز در این زمینه بسیار موثر است. در این مقاله آسیب شنوایی از ابعاد مختلف مورد بررسی قرار گرفته و مشکلات مربوطه و راه حل های آن مطرح می گردد.
خلاصه ماشینی:
"(زایدمان و همکاران، 2007) در مجموع سرعت انتقال از مرحله پیش زبانی به کاربرد زبان به صورت معمول در کودکان دارای آسیب شنوائی کمتر است و این کودکان دوره طولانیتری از ارتباط غیرکلامی را قبل از شروع تک کلمات نشان میدهند.
به هر حال برخی از ویژگی های مشترک زبانی در این گروه شامل موارد زیر است: کاهش گنجینه ی واژگانی،کاهش طول جملات، استفاده بیش از حد از الگوهایگرامری خاص و کلیشهای و استفاده از جملات با پیچیدگی گرامری کمتر، به هم ریختن نظم و توالی معمول جملات،فقدان دانش مربوط به مولفههای ارتباطی مثل تغییر موضوع مکالمه،رعایت نوبت در مکالمه و شروع گفتگو،همچنین کاهش اهداف ارتباطی مثلا استفاده بیشتر از گفتار با هدف درخواست کردن و کاهش وضوح گفتار(در صورت استفاده از گفتار) حتی کیفیت صدای این کودکان نیز به جهت عدم هماهنگی لازم بین تنفس و گفتار و تغییرات بسامد پایه و همچنین عدم هماهنگی لازم در خروج هوای بازدمی و تغییرات سرعت و شدت گفتار، دستخوش اختلال میشود."