بررسی آثار تربیتی در پرتو گفتمان های آخرتی مقاله

قیامت، سرای ظهور و تجلی است و محدودیت های دنیایی از جمله، زبان مانعی برای ظهور حقایق درونی موجودات نیست، گفت وگوهای آخرتی، تفکر قیامت محوری و اصالت آخرت را تبیین کرده است و رستگاری و گمراهی انسان را در گرو اعمال و رفتار او می داند. بر اساس گفتمان های آخرتی، استوارترین راه جهت رستگاری در آن سرای، خدامحوری و حق مداری است که در تفکر پیامبرمحوری و شریعت مداری تحقق می یابد. این گفت وگوها حاکی از این اند که بت ها و شریک هایی که به جای خداوند متعال یا در کنار وی پرستش شده اند، در قیامت، هیچ قدرتی جهت یاری خود و پیروان خویش نداشته و در سرایی که محل ظهور و تجلی حق است، گم و نابود می شوند

The Resurrection is an abode for the appearance and manifestation; therefore، talking about it is a general practice due to its lack of privation، and the worldly limitations، including the language barrier، do not obstruct the manifestation of the inner truths of the creatures. According to the otherworldly discourses، the firmest way for achieving salvation is God-orientedness that is actualized in the Prophet’s (S.A.W.) thinking and religious law. These discourses suggest that the idols and partners that were worshipped instead of and besides Allah will not have any power to help their followers and will be destroyed and lost against the manifestation and rise of Truth.

بررسی آثار تربیتی در پرتو گفتمان‌های آخرتی دکتر مهدی مطیع، محسن خالقی تاریخ دریافت: 11/8/1391 - تاریخ پذیرش: 27/10/1391 چکیده قیامت، سرای ظهور و تجلی است و محدودیت‌های دنیایی از جمله، زبان مانعی برای ظهور حقایق درونی موجودات نیست، گفت‌وگوهای آخرتی، تفکر قیامت‌محوری و اصالت آخرت را تبیین کرده است و رستگاری و گمراهی انسان را در گرو اعمال و رفتار او می‌داند. 4. تبیین تفکر قیامت‌محوری و اصالت آخرت دنیا و قیامت در تقابل با یک‌دیگر بهتر شناخته می‌شوند و شناسایی ویژگی‌های هر کدام و جایگاه هر یک در دیگری، موجب ایجاد فهم روشن‌تری از وظایف انسان نسبت به سعادت و رستگاری خویش می‌گردد. برای همین، یکی از اصلی‌ترین محورهای تربیتی گفت‌وگوهای آخرتی، تبیین ماهیت هستی است، که درصدد بیان مراحل وجودی و نشئه‌های مختلف زندگی انسان از جمله دنیا و آخرت و چگونگی ارتباط بین این دو نشئه و شناخت جایگاه هرکدام در دیگری است. پیامبرمحوری یکی از اصلی‌ترین مؤلفه‌های رستگاری از منظر قرآن، پیامبرمحوری است؛ به این معنا که نیروی کشاننده و محرک انسان در شکل‌دهی رفتار وی، اطاعت از فرمان‌های رهبران الهی است، زیرا خداوند، هدایت تشریعی بشر را بر دوش آنان گذارده است و کسانی که از آنان اطاعت کرده و به خداوند ایمان آورده‌اند، به ریسمان الهی چنگ زده‌اند، و به نقل از قرآن، کسانی که در دنیا با محمد9 دشمنی کردند، در قیامت، دست‌های خود را می‌گزند و می‌گویند: ای کاش با رسول (خدا) راهی برگزیده بودیم! طیب، سید عبدالحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، تهران، انتشارات اسلام، 1378.