چکیده:
نگارنده در این مقاله میکوشد به این حقیقت اشاره کند که در دنیای امروز بسیاری از مسائل ذاتا از اهمیت والایی برخوردارند، اما دنیای تبلیغات، رسانه و سیاست آنها را به گونهای برای مردم جلوه میدهد که گویی پیش پا افتاده و بیاهمیت هستند. مؤلف از این رویه با عنوان ناچیزانگاری، پیش پا افتادگی و سادهسازی یاد میکند. بر اثر عوامل یاد شده، گرایش به سادگی در میان توده مردم رواج مییابد به گونهای که هر چیز مهمی برای آنها ساده و کماهمیت تلقی میشود و در عوض، برخی موضوعات کم اهمیت در کانون توجه قرار میگیرند.
خلاصه ماشینی:
"مردم تمایل دارند در این باب سکوت کنند و در حالی که شانههای خود را به علامت بیاعتنایی بالا میبرند، میگویند ممکن است این سخن درست باشد، اما واقعا چه اهمیتی دارد؟ این امر به موضوعی «پیش پا افتاده» تبدیل شده است.
آیا ما فقط باید عقب بنشینیم و این مسئله را نادیده بگیریم و راضی باشیم به این که وقت مردم و صفحات روزنامهها به داستانی در مورد سیمون کاول12 - فردی که از مواد آرایشی برای جوانتر به نظر رسیدن استفاده میکند - مشغول باشد و در عوض به مرگ، اریک هابسبام،13 یکی از بزرگترین تاریخنگاران قرن بیستم خیلی کم اهمیت دهد؟ آیا ما باید خود را کنار بکشیم و در عوض یک شامپو بخریم به این بهانه کاذب که «ما لیاقتش را داریم»؟ اگر این چیزها مهم باشند، دیگر آن 7 هزار نفر معترض حق بهجانب در کودانکولام14 و افراد دیگر در معرض تهدید در هند که بیش از همه در رنج و عذابند، از رده اهمیت خارج میشوند."