نقش تعلل ورزی خودتنظیم گری و باورهای فراشناختی در پیش بینی ناگویی خلقی دانش آموزان دختر دوره ی متوسطه مقالة

هدف پژوهش حاضر نقش تعلل ورزی، خود تنظیم گری و باورهای فراشناختی در پیش بینی ناگویی خلقی دانش آموزان دختر دوره متوسطه بود. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه ی آماری این پژوهش را کلیه ی دانش آموزان دختر دوره ی متوسطه ی شهر مشکین شهر در سال تحصیلی 92-91 تشکیل میدهد. آزمودنی های پژوهش شامل 120 نفر از دانش آموزان دختر شهر مشکین شهر بود که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحل های از بین مدارس این شهر انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تعلل ورزی دانش آموزان، مقیاس خودتنظیم گری، مقیاس باورهای فراشناختی و مقیاس ناگویی خلقی استفاده شد. یافته ها به روش آماری ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیری و تحلیل مسیر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که ارتباط منفی و معناداری بین خود تنظیم گری و ناگویی خلقی وجود دارد P<0/001 همچنین ارتباط مثبت و معناداری بین فراشناخت و تعلل ورزی با ناگویی خلقی وجود دارد P<0/001 به عبارتی 66 درصد از ناگویی خلقی از طریق تعلل ورزی و باورهای فراشناختی تبیین میشود. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که تعلل ورزی و باورهای فراشناختی به واسطه خود تنظی مگری بر نارسایی هیجانی تاثیر می گذارد. دانش آموزان با خود تنظیم گری بالا که راهبردهای شناختی و فراشناختی بیشتری استفاده می کردند تعلل ورزی و ناگویی خلقی پایینتری داشتند و در نتیجه پیشرفت تحصیلی آنها بیشتر بود.