خلاصة:
هدف این پژوهش تعیین اثربخشی روان درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر سلامت روان دختران نابینای شهر اصفهان بود. نوع پژوهش شبه تجربی و طرح آن پیش آزمون ـ پس آزمون باگروه گواه و پیگیری بود. جامعه پژوهش همه دختران نابینای 20 تا 40 ساله بودند که در سال 1393 در سازمان بهزیستی استان اصفهان پرونده داشتند. با نمونه گیری در دسترس 40 نفر از دختران نابینا انتخاب شدند و به طور تصادفی در دوگروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه90 دقیقه ای تحت آموزش کیفیت زندگی درمانی (پاداش و همکاران، 1389) قرار گرفتند و سپس هر دو گروه به پرسشنامه های سلامت روان SCL-90-R (دراگوتیس و همکاران، 1973) پاسخ دادند. داده ها با تحلیل کوواریانس تحلیل شد. نتایج نشان داد اثر زمان در متغیر افسردگی معنی دار بود. به عبارتی از جلسه پیش آزمون تا پیگیری میزان افسردگی در هر دو گروه به طور معناداری کاهش یافته بود (01/0P<). اثر تعامل زمان با گروه در شاخص های اضطراب، وسواس و خصومت معنادار بود (01/0P<). به عبارتی آموزش در کاهش این سه شاخص بین گروه آزمایشی و گواه در پس آزمون و پیگیری تفاوت معنی دار ایجاد کرده بود.
The aim of this study was to investigate the effectiveness of quality of life psychotherapy on blind girls’ mental health in Esfahan. The study was quasi-experimental with pretest، posttest، control group design and a follow up. The population consisted of all blind girls who had records in Isfahan Welfare Organization in 2014. Through convenience sampling، 40 blind girls were selected and randomly assigned into two groups، experimental and control. Experimental group received quality of life psychotherapy for 8 sessions (90 minutes each) and then، both groups completed SCL-90-R personality traits questionnaire (Dragotis et al، 1973). The data were analyzed by analysis of covariance. Time-varying effects of depression were significant، that is، the pre-test rate of depression in both groups decreased significantly (P<0.01). The interaction of time with the indicators of anxiety، obsession and hostility was significant (P<0.01). In other words، psychotherapy made a significant difference between experimental group and control group in the three indicators of anxiety، obsession and hostility in posttest and follow up.
ملخص الجهاز:
The Effectiveness of Quality of Life Psychotherapy on Blind Girls’ Mental Health in Isfahan Mohammad Javad Khademi.
Academic member, University of Isfahan, Iran Abstract The aim of this study was to investigate the effectiveness of quality of life psychotherapy on blind girls’ mental health in Esfahan.
مطالعات نشان داده است که در ارائۀ خدمات توانبخشی به معلولان نابینا و کم‌بینا به جای تمرکز بر رضایت و توانایی انجام عملکردهای خاص، نتایج باید با معیار بهبود در کیفیت زندگی آنها اندازه‌گیری شود (استل‌مک، اسزلیک و جوسلین9،2000) طی دو دهۀ گذشته کیفیت زندگی یکی از مهمترین موضوعات پژوهش‌های بالینی بوده و به‌عنوان یکی از جنبه‌های مؤثر در مراقبت از بیماران مورد تأیید قرار گرفته و بررسی آن به‌منظور تشخیص تفاوت‌ها میان بیماران، پیش‌بینی عواقب بیماری و ارزیابی مداخلات درمانی استفاده شده است (رحیمیان، 1388).
نتایج این پژوهش نشان داد که آموزش مهارت‌های زندگی موجب افزایش سلامت روانی و عزت‌نفس دختران گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شده است.
(رجوع شود به تصویر صفحه) (رجوع شود به تصویر صفحه) در بررسی تأثیر روان‌درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر سلامت روان نابینایان و با توجه به نتایج جدول 5، بین میانگین‌های نمرات پیش‌آزمون و پس‌آزمون گروه آزمایش در خرده‌مقیاس‌های افسردگی، خودبیمارانگاری، روان‌رنجوری، اضطراب، وسواس، حساسیت بین فردی، پارانویا و GSI تفاوت وجود دارد (01/0P<).
(رجوع شود به تصویر صفحه) در بررسی تأثیر روان‌درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر سلامت روان نابینایان در مرحلۀ پیگیری و با توجه به نتایج جدول 6، بین میانگین‌های نمرات پس‌آزمون و پیگیری گروه آزمایش در خرده‌مقیاس‌های افسردگی، خودبیمارانگاری، روان‌رنجوری، اضطراب، وسواس، حساسیت بین فردی، خصومت، پارانویا، GSI، PST تفاوت وجود دارد (01/0P<).
(
, 
, 
)
