خلاصة:
هدف اصلی این پژوهش ارائه مدل تدریس اثربخش برای اعضای هیئت علمی دانشگاه تبریز و
اعتبارسنجی آن میباشد. روش تحقیق، توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش دو
و بخش دوم (N= قسمت دارد که بخش اول آن کلیه اعضای هیئت علمی دانشگاه تبریز میباشد ( 541
جامعه آماری، متخصصان علوم تربیتی دانشگاههای شهر تبریز(دانشگاه تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی و پیام
را در بر میگیرد که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان تعداد 225 نفر نمونه برای ( N= نور تبریز 32
بخش اول برآورد و با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی طبقهای انتخاب گردید در بخش دوم با توجه
به محدود بودن جامعه از روش سرشماری استفاده شد. در این پژوهش از دو پرسشنامه محقق ساخته که
اولی شامل 36 گویه و دومی با 12 گویه پنج گزینهای مطابق با مقیاس لیکرت فراهم شده بود، استفاده
گردید. روایی پرسشنامهها با اقتباس از منابع علمی معتبر و همچنین توسط 3 نفر از صاحبنظران و پایایی
آن نیز از طریق مطالعه مقدماتی در بین 30 نفر از افراد محاسبه شد و ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه
0 بدست آمد. سپس پرسشنامهها در میان افراد انتخاب / 0 و پرسشنامه دومی برابر 79 / اولی برابر با 93
مورد بررسی قرار LISREL و SPSS شده توزیع شد و پس از جمعآوری، دادهها با استفاده از نرمافزا 19
تک نمونه برای شناسایی مولفههای تدریس اثربخش، از تحلیل عاملی برای مدل t گرفت. از آزمون
پیشنهادی و از شاخصهای آمار توصیفی جهت بررسی درجه اعتبار مدل استفاده شده است. نتایج نشان
داد که مدل پیشنهادی تدریس اثربخش دارای 4 عامل؛ مهارتهای حرفه ای تدریس، قدرت ارتباط با
دانشجو، تسلط بر مواد و محتوای درسی، ارزشیابی میباشد که مجموعا 77 درصد از کل واریانس سازه
تدریس اثربخش را تبیین میکنند. همچنین اعتبار مدل پیشنهادی مذکور از نظر متخصصان 83,6 از
100 میباشد
ملخص الجهاز:
"بحث و نتیجه گیری نتایج بدست آمده از یافته های این پژوهش به ترتیب سؤالات پژوهش عبارتند از: جدول 1 نشان می دهد که از دید اعضای هیات علمی دانشگاه تبریز؛ مهارتهای حرفه ای تدریس، قدرت ارتباط با دانشجو، تسلط بر مواد و محتوای درسی و ارزشیابی، مؤلفههای تدریس اثربخش می باشند که مؤلفه ارزشیابی وزین ترین مؤلفه تدریس اثربخش در دانشگاه تبریز شناسایی شد.
براساس یافته های پژوهش، مهارتهای حرفه ای تدریس، تسلط بر مواد و محتوای درسی، قدرت ارتباط با دانشجو و ارزشیابی، مؤلفههای تدریس اثربخش شناخته شدند که بیشترین نقش را استاد با بکارگیری هریک از این مؤلفهها در جریان تدریس دارد که می تواند باعث افزایش انگیزه در یادگیری دانشجویان گردد، بدین منظور ضروری است که استاد با استفاده نمودن متغیرهایی از جمله بیان روشن، استفاده از روشهای آموزشی متنوع، تسلط بر موضوع درس، داشتن رابطه خوب با دانشجو، وضعیتی را بوجود می آورد که باعث تسهیل در یادگیری می شود.
نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر این نکته است که اعضای هیات علمی دانشگاه تبریز با توجه به رشته تخصصی خود و به سبب داشتن اطلاعات بالا در زمینه آموزش بخصوص تسلط بر مواد و محتوای درسی، مهارتهای حرفه ای تدریس، قدرت ارتباط با دانشجو و ارزشیابی از اثربخشی بالاتری در تدریس برخوردار هستند بنابراین سرلوحه تدریس قرار دادن مدل پیشنهادی در دانشگاه می تواند شیوه آموزش را از راهبردهای سنتی خارج نموده و منجر به اثربخشی تدریس و همچنین رشد تواناییهای خلاق در دانشجویان گردد."