خلاصة:
با تلاش های جامعه بین المللی برای حمایت از حقوق بشر، قلمروها و عوامل تاثیرگذاری در تحقق حقوق بشر مورد شناسایی قرار گرفته اند. حق برخورداری از بالاترین استانداردهای قابل حصول سلامتی یا حق بر سلامتی یکی از حق های بشری است که در اسناد حقوق بشری بر اهمیت آن تاکید شده است . سلامت فردی ، به عنوان یکی از مهمترین مولفه های کرامت هر انسانی محسوب می شود. از این روی حق بر سلامتی به عنوان یکی از حقوق بنیادین بشری در نظام بین المللی حقوق بشر به رسمیت شناخته شده است . حوزه های مربوط به سلامتی متنوع بوده و دارای ابعاد گوناگونی است و این امر نیز عاملی برای دشواری تعریف حق مزبور شده است . در اسناد حقوق بشری عمدتا از سلامت جسمی و روانی و بعضا از سلامت معنوی و اجتماعی حمایت شده است . دولت ها نیز به طور کلی در ارتباط با تامین و تضمین این حق دارای مسئولیت های معینی می باشند. واضح است که دولت ها نمی توانند به طور کامل سلامتی و مطلوب بودن سلامتی افراد را تضمین نمایند اما دولت ها می توانند شرایطی را فراهم آورند که در آن سلامتی افراد مورد حمایت قرار گیرد و دستیابی به سلامتی برای افراد ممکن گردد. حق بر سلامت جایگاه استواری در اسناد حقوق بشری و عرف بین المللی دارد و می توان آن را در شمار اصول کلی پذیرفته شده نظام های حقوقی توسعه یافته دانست . این حق در شمار حقوق نسل دوم حقوق بشری بر شمرده شده است . در این مقاله به مهمترین جلوه های حق بر سلامت در اسناد بین المللی حقوق بشر پرداخته شده است . این مقاله درصدد پاسخ دادن به سوالاتی از قبیل اینکه حق بر سلامتی چه جایگاهی در نظام بین المللی حقوق بشر دارد؟ مفهوم محتوایی و عناصر سازنده این حق چیست ؟ و انواع تعهد دولت ها در قبال این حق چه می باشد؟
روش تحقیق استفاده شده در این تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی است و ابزار
گردآوری داده ها و اطلاعات مبتنی بر روش کتابخانه ای می باشد.
ملخص الجهاز:
"در این ماده آمده است : "الف ) هرکس حق دارد که سطح زندگی او، سلامتی و رفاه خود و خانواده اش را از حیث خوراک و مسکن و مراقبت های طبی و خدمات لازم اجتماعی تأمین کند و همچنین حق دارد که در مواقع بیکاری ، بیماری ، نقص اعضا، بیوه گی ، پیری ، یا در تمام موارد دیگری که به علل خارج از اراده انسان ، وسایل امرار معاش او از بین رفته باشد از شرایط آبرومندانه زندگی برخوردار شود.
لازم به ذکر است علاوه بر موارد مذکور در همه اسناد حقوق بشری و تمام اعلامیه های مربوط به حقوق بین المللی بشر که از سال ١٩٤٨ تا کنون به تصویب سازمان ملل رسیده ، به اعلامیه جهانی استناد شده است ، این امر دلیل کافی بر پذیرش حق بر سلامتی به عنوان قاعده ای از حقوق بین المللی عرفی است و رعایت آن در جهت ارتقای حق بر سلامتی برای همه کشورها الزامی می باشد.
لذا برای اجتناب از اطاله بیشتر کلام به ذکر اسامی برخی از اسناد بین المللی قابل ملاحظه دیگر در زمینه حق بر سلامت به شرح ذیل اکتفا می گردد: ماده ٥ (بند ه) کنوانسیون محو کلیه اشکال تبعیض نژادی مصوب ١٩٦٥ میلادی که دولت های عضو را متعهد می سازد تا حق هر فردی را نسبت به سلامتی عمومی ، مراقبت پزشکی و خدمات تأمین اجتماعی را تضمین نمایند."