خلاصة:
هدف کلی از انجام این تحقیق پیشبینی وضعیت توسعهی سازمانی بر اساس میزان تواناسازی و بازدارندگی ساختار سازمانی بوده است. جامعهی آماری تحقیق شامل مدیران و اعضای هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز بود. با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی طبقهای ساده تعداد 243 نفر از اعضای هیات علمی و به روش کل شماری مدیران دانشگاه انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامهی ارزیابی توسعهی سازمانی و مقیاس نوع ساختار سازمانی بوده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمونهای t وابسته، تحلیل واریانس اندازهگیریهای مکرر، ماتریس همبستگی، رگرسیون چندمتغیره و t تک نمونهای استفاده شده است. یافتههای پژوهش نشان داد که توسعهی سازمانی دانشگاه قلمرو پژوهش از سطح کفایت و کیفیت مطلوب برخوردار نبوده و وضعیت متوازنی ندارد، بعلاوه ساختارهای بازدارنده و تواناساز به یک میزان در این دانشگاه شیوع داشته و نوع ساختار پیشبینی کنندهی معنادار توسعهی سازمانی است.
ملخص الجهاز:
یافتههای پژوهش نشان داد که توسعهی سازمانی دانشگاه قلمرو پژوهش از سطح کفایت و کیفیت مطلوب برخوردار نبوده و وضعیت متوازنی ندارد، بعلاوه ساختارهای بازدارنده و تواناساز به یک میزان در این دانشگاه شیوع داشته و نوع ساختار پیشبینی کنندهی معنادار توسعهی سازمانی است.
ساختار تواناساز، ساختاری organized whole enabling structure hindering structure است با رویههای انعطافپذیر، مسئولیت همراه با اختیار و با تمرکز پایین که قابلیت اعتماد، مشارکت و اقتدار را در افراد و اعضای سازمان بالا برده و آنان را در انجام وظایف خود توانمند کرده و پتانسیل و انگیزهی لازم را در افراد برای اعتلای شخصیت و هویت سازمان و بهینهسازی رفتار و عملکرد آن و همچنین تعامل با محیط، فراهم میآورد.
جدول 1: تعیین نوع غالب ساختار سازمانی نوع ساختار میانگین انحراف استاندارد مقدار t درجه آزادی سطح معناداری تواناساز 01/7 41/0 68/1 50 Ns. بازدارنده 16/7 57/0 face validity content validity 2- وضعیت توسعهی سازمانی در دانشگاه زمینهی پژوهش مطابق جدول 2، نتیجهی آزمون t تک نمونهای نشان داد که میانگین توسعهی سازمانی دانشگاه زمینهی پژوهش نیز از سطح مطلوب کمتر و در حد متوسط میباشد ()، که بر اساس t محاسبه شده این تفاوت نیز معنادار است.
نتیجهی آزمون t تک نمونهای طبق جدول 4 نیز نشان داد که میانگین هر سه بعد توسعهی سازمانی یعنی بعد مفهومی، بعد ساختاری و بعد عملکردی از سطح کفایت مطلوب (3Q) کمتر بوده و در حد متوسط است، که بر اساس t محاسبه شده این تفاوت معنادار است.
نمودار 1: بررسی قدرت نوع ساختار در پیشبینی ابعاد توسعهی سازمانی در دانشگاه بحث و نتیجهگیری نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که از نظر اعضای هیأت علمی دانشگاه قلمرو پژوهش، تفاوت معناداری بین ساختارهای بازدارنده و توانا ساز وجود ندارد.