کوتاه و خواندنی: رشد بی ریشه المتفرقات

اما زمانی که به ابعاد قضیه و سیر تاریخی‌ رشد،به خوبی توجه می‌نمائیم،ملاحظه می‌کنیم‌ که رشد انسان فقط به منظور افزایش بهره‌وری و کارایی و در جهت کسب منافع عده‌ای خاص‌ صورت می‌گیرد و این همان نگرش تک‌بعدی به‌ انسان است که از دوران مکاتب کلاسیک‌ها و نئوکلاسیک‌ها وجود داشته است،اما فقط ظاهرش تغییر کرده،بدون آنکه ماهیتش متحول‌ شده باشد. حال اگر رشد در انسان به نحوی ایجاد شود که او را به سمت‌ وجود هستی‌بخش و نیروی لایزال الهی هدایت‌ نماید،در این صورت است که او می‌تواند به خوبی اعمال و رفتار خود را تکامل بخشیده، کنترل کرده،شکل واقعی به آن داده و در قالب‌ ارزش‌های الهی که چیزی به غیر از رشد و تعالی‌ او نیست،قرار دهد. بنابراین مساله رشد و توسعه در یک جامه از یک طرف با انسان‌های آن ارتباط تنگاتنگ و ارگانیک دارد و از طرف دیگر،رشد انسانها زمانی‌ با ریشه و پایدار خواهد بود که بر اساس اعتقادات‌ کامل و حقیقی و ارزش‌های الهی شکل گرفته‌ باشد.