ملخص الجهاز:
"بیمهگران که هر از گاهی با اعتراض سایر دستاندرکاران کشتیرانیها،که به آنها به سبب عدم واکنش مناسب در برابر عدم رعایت استانداردها و نتیجتا افزایش خسارتهای دریایی ایراد میگرفتند،در تلاش برای تعدیل وضعیت اقدام به منظور نمودن حق بیمه بیشتر در مورد مالکان با سابقه خسارت زیاد و یا در نظر گرفتن مبالغ فرانشیزهای بالاتر را نمودند چرا که تصور میشد اینگونه اقدامات به اندازه کافی پیشگیرنده باشند.
به عبارت دیگر تجهیزات زمانی کاملا مفید و مناسب است که حمل کنندگان دارای سیستم کنترلی کارا باشند و این هنگامی به بهترین نحو ممکن است که حمل کنندگان در تجهیزات و امکانات مورد استفاده(مثل محل تجمع،ترمینال کانتینرها و نمایندگیهای خارجی)منافعی داشته باشند مثل کنسرسیومها اما به طور کلی میزان خسارت پرداختی به وسیلهء عاملان حمل مشترک (CTOS) 15حدودا 10 درصد میزان پرداختی در سایر گروهها،مثل حملهای غیر کانتینر،بندر به بندر و غیره است.
تأمینی که کانتینرها ایجاد کردهاند،مورد قبول بیمهگران قرار گرفته است به این شکل که کالاهای کانتینر شده را میتوان بر روی عرشه یا زیر آن با همان نرخ حق بیمه جاسازی کرد به این شرط که جبران خسارت یکسان برای حمل کننده وجود داشته باشد.
بیمهگران به جای اینکه فقط روی اقدامات با دامنهء وسیع و نامطمئن مثل کلوز طبقهبندی که مشکل پمانکاران فرعی را حل نمیکند،تکیه کنند میتوانند بپرسند که آیا شرکتهای بیمه آمارهای مشروح و کافی در سوابق خود نگهمیدارند یا خیر؟ بسیاری از نخستین نسل کشتیهای کانتینر حملکن به مرز از رده خارج شدن در 25 سالگی رسیده و به این ترتیب یکی از شرایط اصلی کلوز طبقهبندی را شامل نمیشوند تازهترین تحقیقی که یکی از کلوپهای پیاندای انجام دادهنشان میدهد که در تعیین سطح خسارت،کیفیت مدیریت و نه سن کشتی عامل تعیین کننده است."