خلاصة:
پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ حرکات چشم (تثبیت و جهش) دانشآموزان با و بدون نارساخوانی در تکالیف ادراک بینایی انجام شد. پژوهش از نوع علی- مقایسهای و جامعۀ آماری کلیۀ دانشآموزان دختر و پسر مقطع ابتدایی، با و بدون نارساخوانی، مشغول به تحصیل در مدارس عادی خرد و پارسا و نیز مراکز اختلالات یادگیری گوهرمهر و طراوت در شهر تهران در سال تحصیلی 96-97 بودند؛ که 25 دانشآموز نارساخوان و 27 دانشآموز بدون نارساخوانی به عنوان نمونۀ آماری در نظر گرفته شدند. نمونهگیری به شیوۀ در دسترس انجام شد و برای جمعآوری دادهها از دستگاه ردیاب چشم مدل SMI-RED استفاده شد. محرکها شامل 21 تصویر مبتنی بر آزمون تیویپیاس-3 که از طریق دستگاه ارائه شد. برای تحلیل یافتهها از روش آماری، تحلیل واریانس آمیخته استفاده شد. نتایج نشان داد در کل، تفاوت معناداری در حرکات چشم دانشآموزان با و بدون نارساخوانی در تکالیف ادراک بینایی وجود نداشت، اما با لحاظ کردن سطوح دشواری تکالیف، دو گروه تفاوت معناداری در مدت زمان تثبیت و جهش چشم نشان دادند. بنابراین، میتوان چنین استنباط کرد که منبع مشکلاتی که نارساخوانان به هنگام خواندن تجربه میکنند، در سطح پردازش دیداری نیست و احتمالاً در سطح بالاتری از پردازش روانشناختی مشکل دارند. دشواری تکالیف، سبب ایجاد تغییر استراتژی روی حرکات چشم میشود که دانشآموزان نارساخوان از این تغییرات بیبهرهاند. لذا این احتمال میرود که بتوان با تقویت ادراک بینایی در یکنواختی الگوی حرکات چشم این گروه از کودکان تغییراتی ایجاد کرد.