ملخص الجهاز:
"راهب ژاپونی نه فارسی میدانست و نه خط فارسی را میشناخت،ولی دفتر خاطرات خود را حفظ کرد و در برگشت به ژاپون،آن را به دیری در کیوتو سپرد که تا امروز باقی مانده است.
از خیام و فردوسی هزار ساله یا حافظ و سعدی هفتصد و چند ساله نمیگویم،آیا شما شاعر،نویسنده و دانشمندی ایرانی میشناسید که بیش از یک سده از دوران او گذشته باشد و شما نوشتههای او را،به خط خودش،در اختیار داشته باشید؟تنها اسکندر و چنگیز و تیمور و دیگر بیگانگان نبودند که وقتی به این سرزمین ریختند،کشتند و سوختند و ویران کردند،هر حکومتی هم که به نام ایرانی بر سر کار آمد و هر جباری که جبار دیگری را سرنگون کرد،در نخستین گامها،تمامی همت خو را صرف نابودی همهء آثاری کرد که از گذشته باقی مانده بود."