بازکاوی شعر «ری را» سروده ی نیما مقدمة ومراجعة

"بازکاوی شعر «ری‌را»سروده‌ی نیما مختار عظیمی ری‌را چیست؟تنها صداست؟یا صدای کسی و یا چیزی؟ تاکنون از این سروده‌ی زیبا برداشت‌های گوناگونی کرده‌اند. صدا از پشت«کاچ»می‌آید زیرا که بند آب«برق سیاه تابش تصویری از خراب/در چشم می‌کشاند». اما شاعر از روی آگاهی واژه‌ی«خراب»را آورده تا معنای آن را به بند آب و درون«کاچ»یعنی مخروبه‌ی جنگلی کوچک بگستراند،تا با نمودن شرایط-شدت خفقان و سرکوب-هماهنگی ناگزیری را بین پدیده‌های گوناگون طبیعت نشان دهد. آیا«ری‌را»موجود در بند سوم شعر با«ری‌را»ی در بند اول همسان است؟ نشانه‌گذاری‌های نیما در شعر-که رمز خوانش و درک آن است-سنجیدگی و ویژگی کارش را می‌رساند. تکرار«ری‌را»در آغاز بند سوم تاکید به برآوردن آرزویی است که می‌خواهد در این شب«سیا»اتفاق‌ بیفتد. اگر در بند اول شعر آه و ناله‌ای بود که به ناگزیر برآمد،در این بند به یک خواست بدل شد تا با درک و دریافت از طرف‌ دیگران از تنهایی رها شود. اما این صدا اکنون تنها است."