کلمه پایان را نوشتم حال می توانم بمیرم مقدمة ومراجعة

"هرگز با چنین افراد نادانی برخورد نکرده بودم که هیچ چیز در مدرسه نیاموخته بودند،حال‌ آنکه زبانشان آن‌چنان رنگ‌وبوی ادبی داشت که بدون در نظر گرفتن گویش طبیعی‌ و وحشی آن،گمان می‌بردی از کلمات قصار است. »به او گفتم:«خب!معلوم است که‌ بلد نیستم!»بامزه اینجا بود،اصلا نمی‌فهمیدم از چی صحبت می‌کند:«سوم شخص حرف بزنم»ما توی دهات همدیگر را به اسم کوچک صدا می‌زنیم،همه همدیگر را می‌شناسیم؛لاف می‌زدم و می‌گفتم«معلوم است که بلد نیستم». وقتی برمی‌گشت همه چیز را برای من تعریف می‌کرد و می‌گفت:«سلست عزیز،برای این،با شما تا این حد مهربانم، چون از گذراندن تمام شب در منزل M و X و Z ؛دق آورده‌ام!»بعد به من می‌گفت: «وقتی برمی‌گردم و می‌بینم تا چه حد زندگی شما کنار من ملال‌آور است؛دوباره‌ میهمانی را برای شما می‌سازم تا سرگرم شوی!». با جماعتی رفت‌وآمد می‌کرد که ربطی به معاشرین پدر و مادرش نداشت:پدرش پزشکی‌ بود بزرگ و سرشناس،با زندگی‌ مرفه بورژوازی. خود او بیشتر به‌ مجالس و رفت‌وآمدهای مجلل‌ شبانه‌ای توجه داشت که در کتابهایش تصویر کرده است. با جماعتی رفت‌وآمد می‌کرد که ربطی به‌ معاشرین پدر و مادرش نداشت:پدرش‌ پزشکی بود بزرگ و سرشناس،با زندگی‌ مرفه بورژوازی. خود او بیشتر به مجالس و رفت‌وآمدهای مجلل شبانه‌ای توجه‌ داشت که در کتابهایش تصویر کرده است. »دهان باز نکرده،شاهزاده خانم همه را دعوت می‌کرد و پروست می‌رفت به‌ هتل ریتس Hotel Ritz و شبهایش را آنجا می‌گذراند. به گمانم نزدیک‌های ساعت 10 و 11 صبح بود که ترکش کرده بودم و حالا نزدیکهای ساعت 4 و 5 بعدازظهر این حرف‌ را به من می‌زد."