خلاصة:
هدف پژوهش حاضر، تعیین ارتباط بین انگیزشحرکتی و رشد حرکتی در اطفال دارا و بدون تجربۀ مهدکودک بود. جامعۀ آماری این پژوهش، شامل کلیۀ والدین دارای اطفال پسر 10 الی 11 ماهۀ شهر تهران بود که از بین آنان 150 طفل دارا و 150 طفل بدون تجربۀ مهدکودک، به روش نمونهگیری تصادفی چندمرحلهایی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل؛ پرسشنامۀ انگیزشحرکتی اطفال، و مقیاس رشدحرکتی پیبادی ویراش دوم (PDMS-2)، بود. تحلیل دادهها با استفاده از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون، آزمون رگرسیون خطی و آزمونt مستقل، در سطح معنیداری 05/0≥ P، انجام شد. نتایج ارتباط مثبت و معنیداری )000/0= (P، را بین انگیزشحرکتی و رشدحرکتی در اطفال دارا و بدون تجربۀ مهدکودک، نشان داد. از طرفی، تفاوت بین میزان انگیزشحرکتی و رشدحرکتی اطفال دارا و بدون تجربۀ مهدکودک، معنیدار )000/0= (Pو اطفال بدون تجربۀ مهدکودک، انگیزشحرکتی و رشدحرکتی بالاتری داشتند. این نتایج نشان میدهد که نگهداری و مراقبت اطفال در مراکز مهدکودک ممکن است بهعلت ضعف برنامه ها و امکانات اثرات منفی بر انگیزشحرکتی و میزان رشدحرکتی آنان داشته باشد.
The purpose of this study was to determine the relationship between movement motivation and motor development in infants with and without the experience of kindergarten. The population of this study included all parents with infantchr('39')s boys with 10 to 11 month in Tehran. Among them, 150 infants with and 150 infants without the experience of kindergarten using the multi-stage random sampling the method was selected as the sample groups. Data collection tools included an infant movement motivation questionnaire and Peabody Developmental Motor Scale–Second Edition (PDMS-2), the data analysis was done using Pearson’s correlation coefficient, linear regression, and t-test in a significance level of p≤0.05. The results showed that there was a significant relationship (P=0/000), between movement motivation and motor development in infants with and without the experience of kindergarten. In the same context, a significant difference (P=0/000), was obtained in movement motivation and motor development between of infants with and without kindergarten experience and infants without the kindergarten experience, movement motivation, and motor development was higher. These results indicate that care of infants in kindergarten Centers may be due to the weakness of the programs and facilities have negative effects on of them movement motivation and motor development.
ملخص الجهاز:
بنابراين ، پژوهش حاضر با هدف تعيين ارتباط بين انگيزش حرکتي و رشدحرکتي در اطفال دارا و بدون تجربۀ مهدکودک انجام شده است .
در ادامه و پس از تکميل پرسش نامۀ انگيزش حرکتي، آزمون پيبادي نيز جهت ارزيابي رشد حرکتي درشت و ظريف اطفال دارا و بدون تجربۀ مهدکودک، به عمل آمد.
همچنين با استفاده از آمار استنباطي، براي ارزيابي ارتباط بين ميزان انگيزش حرکتي و رشدحرکتي درشت و ظريف در آزمودنيهاي پژوهش ، از آزمون ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي و براي مقايسۀ اين متغيرها در دو گروه اطفال دارا و بدون تجربۀ مهدکودک از آزمون t مستقل ، استفاده شد.
در اين رابطه ، به ترتيب مقدار بتا ٠/٥٩٨ و ٠/٤٥٩، نشان ميدهد که رابطۀ بين ميزان انگيزش حرکتي و رشد حرکتي درشت و ظريف اطفال داراي تجربۀ مهدکودک مثبت و مستقيم (٠٠٠٠=p)، است .
مقايسۀ انگيزش حرکتي و رشد حرکتي درشت و ظريف ، در بين اطفال دارا و بدون تجربۀ مهد کودک https://jrsm.
در همين راستا، نتايج پژوهش حاضر نشان داد که بين نمرة انگيزش حرکتي و بهرة رشدحرکتي درشت و ظريف (در اطفال دارا و بدون تجربۀ مهدکودک)، ارتباط مثبت و معني داري وجود دارد.
Physical education in kindergarten promotes fundamental motor skill development.
Concurrent validity of the Bayley Scales of Infant Development II Motor Scale and the Peabody Developmental Motor Scales-2 in children with https://jrsm.
Determination of Peabody Development Motor Scale (PDMS) validity and reliability in 0-2 year-old infants of Tehran.