خلاصة:
هدف از اجرای این پژوهش، طراحی و اعتباریابی فرمهای ارزشیابی عملکرد استادان و فرمهای ارزشیابی گروههای آموزشی بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع پیمایشی و جامعه آماری شامل همه اعضای هیئت علمی به تعداد 312 نفر و دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج به تعداد 10500 نفر بود. بر اساس فرمول کوکران، تعداد نمونه لازم 386 نفر بود که بهمنظور بالا بردن دقت و کاهش خطای نمونهگیری این تعداد 400 نفر (334 دانشجو و 66 عضو هیئت علمی) در نظر گرفته شد. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه محققساخته بود. بر اساس نتایج بهدستآمده، تفکیک نکردن فرمهای ارزشیابی استادان در درسهای بالینی، تئوری تخصصی و عمومی، تکمیل فرمها توسط دانشجو بدون احساس مسئولیت و حوصله، توجه نکردن به تخصص استادان در انتخاب درسها برای ارزشیابی، نامشخص بودن وزن شاخصها و نظرات دانشجویان، همکاران، مدیر گروه، معاون آموزشی و بازخورد ندادن نتایج ارزشیابی از مهمترین نقاط ضعف فرمهای موجود بودند. با ترکیب نظرات دانشجویان و استادان، شاخصهای ارزشیابی درسهای نظری، عملی، بالینی و ارزیابی عملکرد گروههای آموزشی پیشنهاد شد. همچنین پیشنهاد شد که در ارزشیابی استادان به ترتیب دانشجویان ممتاز، خود استادان، مدیر گروه و همکاران گروه برای ارزیابی استادان در نظر گرفته شوند.
The present study aimed at designing and validating the faculty members’ performance evaluation forms as well as performance evaluation forms in the educational departments. This descriptive survey research included a statistical population of all faculty members and students of Islamic Azad University, Sanandaj Branch (312 and 10500 individuals, respectively). Given the Cochran’s Formula, it was calculated that the statistical sample under study should be 386 individuals; however, it was decided to increase the sample size up to 400 individuals (334 students and 66 faculty members) in order to increase accuracy and decrease sampling errors. Furthermore, researcher-made questionnaires were used for collecting the required data. The findings showed that the most significant weaknesses of the current evaluation forms were as follows: failure to distinguish between the evaluation forms in clinical, general and special theoretical courses, students’ hasty and irresponsible completion of the evaluation forms, disregard for the faculty members’ specialty as far as the selection of courses to be evaluated was concerned, ambiguity of the weight of the evaluation criteria used by students, professors, Heads of Educational Groups and Deputy for Educational Affairs and failure to give feedback of the evaluation results. Having combined the viewpoints of students and professors, the evaluation criteria for the theoretical, practical and clinical courses were suggested. Besides, the criteria for evaluating the performance of the educational groups were suggested thereof. Based on the findings, it was suggested that in the process of evaluating the faculty members’ performance, the viewpoints of top students, faculty members themselves, Heads of Educational Groups and other colleagues should be taken into consideration, respectively.
ملخص الجهاز:
پرسش ١- مهم ترين نقاط ضعف فرم هاي موجود ارزشيابي استادان کدام ها هستند؟ بر اساس نتايج به دست آمده ، ده نقطه ضعف مهم در فرم هاي موجود ارزشيابي استادان از نظر اعضاي هيئت علمي بود: تفکيک نشدن فرم هاي ارزشيابي استادان در درس هاي باليني، تئوري تخصصي و عمومي، تکميل فرم ها توسط دانشجو بدون احساس مسئوليت و حوصله ، توجه نکردن به تخصص استادان در انتخاب درس ها براي ارزشيابي، نامشخص بودن وزن و اهميت افراد (دانشجو، همکاران ، مدير گروه و معاون آموزشي) در فرم هاي ارزشيابي، بازخورد نگرفتن از نتايج ارزشيابي، تأثير ندادن نمره ارزشيابي در بهبود تدريس ، بيارزش بودن نتايج ارزشيابي، تأثير عوامل شخصي و احساسي دانشجويان در تکميل فرم هاي ارزشيابي ، بيتوجهي مسئولان به نظرات منعکس شده آنها در فرم هاي ارزشيابي و نسبي بودن .
همچنين بر اساس نتايج به دست آمده ، دوازده شاخص مهم در ارزشيابي عملکرد استادان در درس هاي نظري ازنظر اعضاي هيئت علمي شامل : کيفيت و به روز بودن دانش تخصصي، واکنش منطقي و معقول به پيشنهادها، انتقادها و ديدگاه هاي همکاران گروه ، آداب و رفتار اجتماعي با دانشجويان و احترام متقابل ، رعايت اصول اخلاقي و رفتار حرفه اي، حضور مؤثر در فعاليت هاي آموزشي طبق برنامه ، رعايت نظم در امور اجرايي و مسئوليت ها، شايستگيهاي آکادميک عضو هيئت علمي، مسئوليت پذيري در امور محول شده ، تلاش براي ارتقاي کيفيت علمي گروه ، کيفيت فعاليت هاي آموزشي، مشارکت مؤثر و علمي در ارزيابي فراگيران و تعامل مثبت و سازنده با ديگران بود.