نقد: آرمانشهر خیالی و یک داستان ساده (نگاهی به طرح و ساختار نمایشنامه «زمین مقدس») مقدمة ومراجعة

"این روایت که قصه‌ای دیگر را به صورت توصیفی برای‌ مخطب بازگو می‌کند،بخشی از ساختار معماگونه نمایش را شامل می‌شود و به نظر می‌رسد که پرداخت آن برآمده از علاقه«آقاخانی»به نمایش‌های رادیویی است. ضمن اینکه هرچه‌ از زمان نمایش می‌گذرد،وجوه دیگری از شخصیت‌های داستان و همچنین نوع رابطه و جنس درگیری‌شان آشنا شده و جزئیات بیشتری از زندگی آنها را کشف می‌کند؛«مازیار نژاده»نویسنده است،پیش از این به خاطر تحصیل در میشیگان زندگی کرده،عضو یک گروه فعالی سیاسی بوده،کتایون تمام کتاب‌هایش را سوزانده،با مردی به نام«بن» ارتباط دارد و.... روایت توصیفی میان صحنه‌ها که به گذشته تعلق دارد با این پرداخت همراه می‌شود و مهم‌ترین و اساسی‌ترین مناسبات داستانی را در گذشته‌ای فرو می‌برد که تماشاگر هر لحظه بیش از پیش برای کشف اسرار و پی بردن به آن مشتاق می‌شود. در حقیقت،طراحی معمای دوم از همان ابتدای نمایش آغاز می‌گردد؛اما از جایی پر رنگ‌ می‌شود که معمای اول-کشمکش میان پدر و دختر-برای تماشاگر حل شده است؛ تا این مقطع از داستان تماشاگر دریافته که«مازیار نژاده»ممکن است فقط به خاطر تنهایی برآمده از فوت همسرش به میشیگان نیامده باشد و شاید بتوان دلیل دیگری‌ برای این کار پیدا کرد. از این مقطع است که معمای نخست به‌طور کامل‌ ارزش خود را از دست می‌دهد و کشمکش و مشاجره میان دو شخصیت داستان به‌ صورت مستقیم و بدون واسطه،کنایه‌ها و پرده‌پوشی‌های خود را بیان کرده و داستان در قالب ساختاری پیش می‌رود که در آن یک مکالمه جریان دارد."