خلاصة:
تحقیق حاضر در راستای مبانی تئوریک مبحث هوش تجاری به موضوع بررسی تاثیر قابلیت
سیستم های هوش تجاری بر موفقیت آن با توجه به نقش تعدیلی محیط تصمیم گیری) مطالعه
موردی ادارات شهرداری در استان گلستان (پرداخته است. تحقیق حاضر تحقیق توصیفی از نوع
پیمایشی می باشد. همچنین از آنجایی که نتایج این تحقیق می تواند به طورعملی مورد استفاده
قرار گیرد، یک تحقیق پژوهشی کاربردی نیز می باشد. با توجه به قلمرو مکانی و زمانی، جامعه
آماری پژوهش شامل" کارکنان ادارات شهرداری در استان گلستان " می باشد که تعداد کل این
افراد، 600 نفر بوده است. نمونه آماری تحقیق حاضر 234 نفر از کارکنان می باشد. ضمنا نمونه
مورد نظر به صورت تصادفی ساده انتخاب شده است. روایی این آزمون با نظرخواهی از اساتید
راهنما و مشاور علاوه بر نظرات خبرگان و مدیران سازمان مورد تایید قرار گرفته است. در این
تحقیق به منظور تعیین پایایی آزمون از روش آلفای کرونباخ استفاده گردیده است. بدین منظور
ابتدا یک نمونه اولیه شامل 35 پرسشنامه پیش آزمون گردید. نتایج نشان می دهد آلفای خروجی از
نرم افزار SPSS برای تحقیق حاضر برابر 0. 85 می باشد، بنابراین آزمون از پایایی قابل قبولی
برخوردار است. در این پژوهش از روش های موجود در آمار توصیفی) جداول توزیع فراوانی،
میانگین، انحراف معیار واریانس و درصد (و آمار استنباطی) روش PLS (؛ برای خلاصه و تجزیه و
تحلیل داده های پژوهش استفاده گردید. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل نشان می دهد که با توجه
به مقدار معناداری کمتر از 0. 05 می توان پذیرفت با اطمینان 95% فرض صفر مبتنی بر تاثیر
متغیرهای تحقیق بر موفقیت سیستم های هوش تجاری، تایید می گردد.
ملخص الجهاز:
مسئول مالی و ذیحساب شهرداری شهرستان رامیان ------------------------------------------------------------ چکيده تحقيق حاضر در راستاي مباني تئوريك مبحث هوش تجاری به موضوع بررسی تاثیر قابلیت سیستم های هوش تجاری بر موفقیت آن با توجه به نقش تعدیلی محیط تصمیم گیری (مطالعه موردی ادارات شهرداری در استان گلستان) پرداخته است .
لذا فرضیۀ اول این تحقیق یعنی اثر مثبت و معنادار کیفیت دادهها در سازمان بر موفقیت هوش تجاری مشتري تأیید میشود.
به عبارت دیگر در سطح اطمینان 95% نمیتوان تأیید نمود که متغیر نوع تصمیمگیری، تأثیر کیفیت دادهها را بر روی موفقیت هوش تجاری تعدیل میکند.
به عبارت دیگر در سطح اطمینان 95% نمیتوان تأیید نمود که متغیر نوع تصمیمگیری، تأثیر دسترسی کاربر را بر روی موفقیت هوش تجاری تعدیل میکند.
به عبارت دیگر در سطح اطمینان 95% میتوان تأیید نمود که متغیر نوع تصمیمگیری، تأثیر انعطافپذیری را بر روی موفقیت هوش تجاری تعدیل میکند.
به عبارت دیگر در سطح اطمینان 95% میتوان تأیید نمود که متغیر نوع تصمیمگیری، تأثیر پشتیبانی مدیریت ریسک را بر روی موفقیت هوش تجاری تعدیل میکند.
به عبارت دیگر در سطح اطمینان 95% نمیتوان تأیید نمود که متغیر نیاز پردازش اطلاعات، تأثیر کیفیت دادهها را بر روی موفقیت هوش تجاری تعدیل میکند.
به عبارت دیگر در سطح اطمینان 95% نمیتوان تأیید نمود که متغیر نیاز پردازش اطلاعات، تأثیر دسترسی کاربر را بر روی موفقیت هوش تجاری تعدیل میکند.
به عبارت دیگر در سطح اطمینان 95% نمیتوان تأیید نمود که متغیر نیاز پردازش اطلاعات، تأثیر انعطافپذیری را بر روی موفقیت هوش تجاری تعدیل میکند.
به عبارت دیگر در سطح اطمینان 95% نمیتوان تأیید نمود که متغیر نیاز پردازش اطلاعات، تأثیر پشتیبانی مدیریت ریسک را بر روی موفقیت هوش تجاری تعدیل میکند.