خلاصة:
بخش خدمات تقریبا 45 درصد تولید ناخالص ملی را تشکیل میدهد،لذا به عنوان بزرگترین بخش اقتصاد ایران نقش تعیینکنندهای در ایجاد اشتغال میتواند ایفا کند.از سوی دیگر صنعت بیمه به عنوان یک نهاد واسطه مالی یکی از اجزای تشکیلدهنده بخش خدمات است.آنچه در این مقاله بررسی میشود،جایگاه صنعت بیمه در امر ایجاد اشتغال است. برای این منظور تابع تقاضای نیروی کار در بخش خدمات را در الگوی برنامه سوم توسعه به عنوان مدل اصلی تقاضای نیروی کار در نظر میگیریم و اثر اشتغالزایی صنعت بیمه را با استفاده از این الگو بررسی میکنیم. هرچند این تاثیر ناچیز و در کوتاهمدت بیاثر است،اما مهمترین عامل این تاثیر ناچیز صنعت بیمه بر اقتصاد ایران از عدم برنامهریزی و سیاستگذاری مناسب برای استفاده بهینه از سرمایه موجود در صنعت بیمه(حق بیمه دریافتی)ناشی میشود.
ملخص الجهاز:
"برای این منظور تابع تقاضای نیروی کار در بخش خدمات را در الگوی برنامه
سوم توسعه به عنوان مدل اصلی تقاضای نیروی کار در نظر میگیریم و اثر
ساختاری بر نرخ رشد تقاضای نیروی کار افزوده شود تا هدف تعیینشده برای نرخ
برخی دیگر از فرض رقابت ناقص برای بررسی تقاضای عامل کار استفاده میکنند.
شوکهای نفتی در بازار کار و کل اقتصاد ایران وارد مدل شده است.
دو نوع مدل برای برآورد تابع تقاضای عامل کار در نظر گرفته شده است که
0531-5731 بررسی و سپس تقاضای عامل کار را تا سال 5831 پیشبینی کرده است.
عوامل مؤثر بر تقاضای نیروی کار و موانع ایجاد اشتغال در اقتصاد ایران9
در این تحقیق به عوامل مؤثر بر تقاضای عامل کار و موانع ایجاد اشتغال در 9 بخش
علیرضا امینی(0831)،عوامل مؤثر بر تقاضای نیروی کار و موانع ایجاد اشتغال در اقتصاد ایران،رساله
لذا مدل اصلی،مدل تقاضای نیروی کار در بخش خدمات برنامه سوم توسعه است،
با این تفاوت که برای تعیین میزان اثرگذاری صنعت بیمه بر تقاضای نیروی کار،کل حق
-نسبت نیروی کار به سرمایه(با علامت اختصاری(به تصویر صفحه مراجعه شود)):عبارت از حاصل تقسیم
ساختاری است لذا برای رفع این مشکل در سال شکست یک متغیر دامی به مدل افزوده شد.
نتایج آزمون چاو نشان میدهد که مدل در سال 1531 دچار شکست ساختاری شده است.
شرایط اثری فزاینده بر تقاضای نیروی کار دارد که بیانگر این مطلب است که افزایشی
کم میباشد،به بیان دیگر تقاضای نیروی کار نسبت به حق بیمه دریافتی کمکشش است."