خلاصة:
امنیت، سنگ زیربنای حیات فردی و اجتماعی بشر است و در فرهنگ متعالی اسلام اهمیتی
بالا و جایگاهی والا دارد، از اینرو آنگاه که مکتب حیاتبخش اسلام از امنیت و
برقراری آن در جامعه سخن گفته است، آن را زمینهساز رشد معنوی، پیششرط توسعة
اقتصادی و مایة خوداتکایی سیاسی معرفی کرده است.
با این باور که این مکتب، امنیت را از حقوق مسلم انسان و نیازهای اولیة او دانسته
و در تأمین آن راهکارهایی کارامد ارائه نموده است، این پژوهش میکوشد تا با هدف
آشنایی با این موهبت الهی و برخورداری عموم از آن در زندگی فردی و اجتماعی خود،
گامی در شناسایی این ضرورت بردارد و با استفاده از آموزههای اسلامی، تصویری روشن
از امنیت در اسلام و نیز راهکارهایی مؤثر در تحقق و گسترش آن در جامعه ارائه
نماید.
ملخص الجهاز:
"ک: منافقون/ 8)، هرگز رضایت نمیدهد که شخصیت آنان از سوی دیگران ترور شود، از اینرو قرآن کریم برای حفظ کرامت انسان با عوامل ترور شخصیت، به مقابله برخاسته و راههای تهدیدکنندة امنیت حیثیتی را مسدود کرده است؛ منع تجسس و عیبجویی (بینه/ 7)، منع غیبت و عیبگویی (حجرات/ 12)، پیشگیری از تحقیر و تمسخر (حجرات/ 11؛ همزه/ 1)، جلوگیری از به کارگیری القاب زشت و منع از تهمت و افترا (حجرات/ 12؛ نور/ 4) و مانند آن، از جملة این عوامل است.
قرآن در تأکید بر ضرورت حفظ این حق، از هرگونه تفتیش عقاید که امنیت آن را تهدید میکند منع کرده است و همگان را بر آن داشته است تا هر کس که ابراز ایمان کند، بدون تحقیق از درستی و نادرستی آن، او را به عنوان یک مؤمن و عضوی از جامعة کلان اسلامی بپذیرند: «به کسی که نزد شما اظهار ایمان کند نگویید که مسلمان نیستی» (نساء/ 94).
قرآن و دیگر آموزههای اسلامی برای تحکیم روابط اجتماعی و پیشگیری از هرگونه تهدید علیه این روابط، تدابیری امنیتآفرین پیشنهاد کرده است که بیگمان در صورت به کارگیری این تدابیر، امنیت لازم به جوامع بشری بازگشته و همگان به آیندهای روشن و توأم با آرامش امیدوار میگردند.
درست به همین دلیل لازم است، پیش از اجرای قانون، هم به مردم آگاهی داد و هم به گسترش اخلاق اسلامی همت گمارد؛ زیرا کسی که بداند امنیت حق طبیعی هر انسان است و نیز بداند که سلب این حق از مردم، در پیشگاه خدا گناهی بزرگ و نابخشودنی است، کمتر به ناامنیها دامن میزند و کمتر افراد را از حق مسلم خود محروم میکند."