چند و چون هنر (تا فرصت هست بازی کنیم) مقالة

"توقف در زمان و نگاه به مسأله به نحوی که انگار جهان‌ از حرکت باز ایستاده و فرصت داده تا نگاهی دوباره به‌ هر آنچه در حال روی دادن است داشته باشید؛جرأت‌ تجربه کردن و مهلتی برای نگاه چند باره به این تجربه. وقتی گوته اثر بتهوون را درک نمی‌کند و بتهوون پس از نواختن سونات مهتاب،او را می‌بیند که سرد و خاموش نشسته است،فریاد می‌زند:استاد!حالا که شما هم به من چیزی نمی‌گویید،پس چه کسی اثرم را خواهد فهمید؟این بلاهت گوته نیست، بلکه چیرگی و شیفتگی او نسبت به یونان و لطف پاک و خندان موتسارت است که سبب می‌شود وی از طغیان پر شور بتهوون وحشت کند و به مندلسون،پس از نواختن بخشی از یکی از سمفونی‌هایش،بگوید که بجز سرگیجه چیز دیگری احساس نمی‌کند. اثر هنری را چیزی کامل و سرحدی می‌داند برای این که قدم جلوتر نهد و باید لباس دیگری به آن بپوشاند."