خلاصة:
گندم به عنوان غذای اصلی اغلب جوامع از جمعه ایران یک کالای استراتژیک و راهبردی بوده و از اهمیت ویژهای برخوردار است.به همین جهت تلاش دولتمردان،افزایش سطح زیر کشت و تولید آن میباشد.بررسی آمارها نشان میدهد که طی برنامههای توسعه به طور متوسط بیشترین میزان تولید و سطح زیر کشت مربوط به سه سال اول برنامه چهارم بوده و تفاوت آشکاری با برنامههای قبلی نشان میدهد.همچنین در راستای حمایت از کشاورزان،سهم خرید گندم توسط دولت از 36/6 درصدد برنامه اول توسعه به 74/8 درصد در سه سال اول برنامه چهارم رسیده است.به منظور ارزیابی تاثیر قیمتهای تضمینی بر میزان تولید گندم طی سالهای(1386-1368)،از رابطه مبادله و مدل تعدیل جزئی نرلاو استفاده شد.نتایج نشان میدهد که نمیتوان تاثیر قیمتهای تضمینی گندم را بر افزایش مقدار تولید قوی تلقی نمود.
ملخص الجهاز:
"در این مطالعه با توجه به اهمیت این محصول،سطح زیر کشت،تولید و سیاستهای حمایتی آن طی برنامههای اول تا چهارم توسعه(سه سال اول برنامه چهارم)مورد بررسی قرار گرفته و به منظور ارزیابی تاثیر قیمتهای تضمینی بر مقدار تولید گندم طی سالهای(6831-8631)از رابطه مبادله و مدل تعدیل جزئی نرلاو استفاده شده است.
در همین راستا،میانگین سطح زیر کشت این محصول و متوسط رشد سالانه آن طی برنامههای اول،دوم،سوم و سه سال اول برنامه چهارم توسعه به ترتیب(4346/9 هزار هکتار و 0/8 درصد)،(2206/6 هزار هکتار و 6/9-درصد)،(1895/9 هزار هکتار و 6/9 درصد)و(7107/3 هزار هکتار و 3 درصد)بوده است که بیانگر بیشترین نرخ رشد در برنامه سوم و کمترین آن در برنامه دوم میباشد.
بر اساس آمار موجود در جدول(2)،میانگین تولید گندم در برنامه اول توسعه 5478/1 هزار تن، در برنامه دوم 38301/1 هزار تن،در برناه سوم 00611/9 هزار تن و در سه سال اول برنامه چهارم 25941/8 هزار تن و متوسط رشد سالانه آن طی برنامههای مذکور به ترتیب 8/1 درصدی سطح زیر کشت آن نشاندهنده این است که توسعه این محصول در سطح هکتار طی دوره مذکور بهبود یافته است.
بر اساس آمار موجود در جدول(2)،میانگین تولید گندم در برنامه اول توسعه 5478/1 هزار تن، در برنامه دوم 38301/1 هزار تن،در برنامه سوم 00611/9 هزار تن و در سه سال اول برنامه چهارم 25941/8 هزار تن و متوسط رشد سالانه آن طی برنامههای مذکور به ترتیب 8/1 درصد،4/4-درصد، 01/9 درصد و 2/9 درصد بوده است."