خلاصة:
ی و افزایش سازگاری استفاده کرد.
Objective: The purpose of this study was to investigate the effectiveness of cognitive behavioral group training of life skills on adjustment in people with vision loss in Isfahan.
Method: The 21 participants of this experimental study were all university students with vision loss. Bell Adjustment Inventory was used to measure the adjustment of students.
Result: After gathering and analyzing of the data with covariance statistical analysis، the following results were revealed a significant difference.
Conclusion: This study shows that life skills cognitive behavioral group training could have a positive effect on adjustment in university students with vision loss.
ملخص الجهاز:
واژههای کلیدی :نقص بینایی،مهارتهایزندگی،سازگاری، شناختی-رفتاری گروهی (به تصویر صفحه مراجعه شود) (1)-نویسنده مسئول:استادیار گروه روانشناسش و آموزش کودکان با نیازهای خاص دانشگاه اصفهان (2)-کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان.
ابتدا عملکرد افراد دارای نقص بینایی،در دو گروه مداخله و کنترل در پرسشنامه سازگاری و خرده مقیاسهای آن در رابطه با بررسی پبشفرضهای آماری «اثر پیلایی،لامبدای ویلکز،اثر هتلینگ و بزرگترین ریشهری»مورد محاسبه قرار گرفت و مشخص شد تفاوت بین عملکرد دو گروه در سطح 100%> p معنادار است؛به عبارت دیگر میتوان گفت،تفاوت بین نمرات دو گروه،بیانکننده این مطلب است که آموزش گروهی شناختی رفتاری مهارتهای زندگی،در مجموع بر سازگاری و مؤلفههای آن در افراد دارای نقص بینایی تاثیر دارد.
(به تصویر صفحه مراجعه شود)همچنانکه نتایج جدول 4 نشان میدهد،با در نظر گرفتن نمرات پیشآزمون به عنوان متغیرهای همپراش(کمکی)و عضویت گروهی،میتوان گفت تفاوت بین عملکرد افراد دارای نقص بینایی در دو گروه مداخله و کنترل در خردهمقیاس سازگاری سلامتی،در سطح 200%> p ؛در خردهمقیاس سازگاری در خانه،در سطح 300%> p ؛در خرده مقیاس سازگاری عاطفی،در سطح100%> p ؛در خردهمقیاس سازگاری اجتماعی،در سطح 400%> p ؛و در کل آزمون(سازگاری کل)،در سطح 100%> p معنادار است؛به عبارت دیگر میتوان گفت،تفاوت بین نمرات دو گروه از افراد دارای نقص بینایی،بیانکننده این مطلب است که آموزش گروهی شناختی رفتاری مهارتهای زندگی بر سازگاری افراد دارای نقص بینایی،تاثیر دارد و با در نظرگرفتن مجذور اتا،میتوان گفت در سازگاری سلامتی 14%،در سازگاری در خانه 96%،در سازگاری عاطفی 75%،در سازگاری اجتماعی 96% و در سازگاری کل 56% از تغییرات ناشی از تاثیر مداخله است.
یافتههای پژوهش نیز نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی به شیوه شناختی رفتاری بر سازگاری افراد دارای نقص بینایی تاثیر مثبت و معنی داری دارد.