خلاصة:
این مقاله مبتنی بر مطالعة گستردهای است که برای بهبود شبکه پرواز یکی از
شرکتهای هواپیمایی داخلی صورت گرفته است. در بعضی از پروازهای شرکت مزبور
ضریب صندلی اشغال شده در سطح پایینی بود. همچنین متوسط پرواز روزانه هواپیماها با
توجه به کثرت تقاضا برای خدمات هوایی میتوانست افزایش یابد. مدل پیشنهادی برای
بهینهسازی شبکه پرواز شامل سه مرحله, بود: اصلاح شبکه, زمانبندی پروازها و اصلاح
مجدد شبکه و ارائه مدل ریاضی: روشی تجربی صورت گرفت. برای
زمانبندی پروازها و اصلاح مجدد شبکه روشی ابتکاری طراحی شد. پس از آن مدلی ریاضی
برای تخصیص هواپیماها به مرزها ظراحی شد. این مدل, مدل برنامهریزی خطی صفر و
یک چند هدفه بود دو هدف مدل حداکثر کزدن مجموع مسافر/ مایل و حداکثر
کردن مجموع سود ناشی از تخصیص هواپیمّاها به مسیرها بود. مدل توانست در هدف اول
8/56 درصد و در هدف دوم 9/15 درصد بهبود حاصل کند.
ملخص الجهاز:
"براساس این عقیده و با توجه به مرور پژوهشهایقبلی در زمینۀ طراحی شبکه،زمانبندی پرواز،و تخصیصهواپیماها به مسیرها و جمعآوری اطلاعات از یکی ازشرکتهای هواپیمایی داخلی1،از یک سو سعی در توسعۀمدلهای قبلی شد و از سوی دیگر تلاش شد تا مدلی برایبهبود شبکۀ پروازهای هر شرکت هواپیمایی داخلی با توجهبه قابلیتها و محدودیتهای آن ارائه شود.
تعریف مسئله مسئلهای را که شرکت موردنظر در شبکۀ پرواز وعملیات خود با آن مواجه بود میتوان به دو دسته تقسیمکرد: 1-بعضی از پروازها ضریب صندلی اشغال شده2پایینی داشت؛ 2-بعضی از هواپیماها-بجز هواپیمای پشتیبان3و در حالتعمیر-در ساعاتی از روز بلا استفاده بود درصورتیکهمیشد برای این ساعات،پروازهایی را برنامهریزی کرد.
درست استکه متوسط ضریب اشغال صندلی پروازهای داخلی نسبتبه معیار بین المللی بالاست و شرکتهای خارجی معمولابرای مسیرهایی که این ضریب به بیش از 70 درصد برسدپرواز جدیدی را برنامهریزی میکنند،ولی این روش درپروازهای داخلی کشورمان درست نیست،چرا که درکشورهای پیشرفته برای خدمات هوایی کثرت تقاضا بهاندازۀ کشور ما نیست."