Abstract:
هدف از این پژوهش ، بررسی اثر شدت های مختلف تمرین مقاومتی دایره ای بر گرلین و GH پلاسمای زنان جوان غیرورزشکار است . به این منظور ٢٠ زن بالغ جوان به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی به ٤ گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه های تجربی شامل سه گروه بودند که گروه ١ با شدت RM١ %٤٠، گروه ٢ با شدت RM١ % ٦٠ و گروه ٣ با شدت RM١ %٨٠ به اجرای پروتکل تمرینی پرداختند و گروه کنترل بدون تمرین بودند. قبل و بلافاصله بعد از تمرین نمونه های خونی جمع آوری شد. از روش های آماری t همبسته و آنالیز واریانس یکطرفه و مقیاس همبستگی پیرسون برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد (٠/٠٥ ≥ P). نتایج نشان داد در هر سه شدت تمرینی ، گرلین افزایش داشت (٠/٠٥ > P) که این افزایش در گروه تجربی ٢ بیشتر از دیگر گروه ها بود (٠/٠٠١ > P).GH در هر سه گروه تجربی افزایش داشت (٠/٠٥ > P) که افزایش در گروه تجربی ٣ نسبت به دیگر گروه ها بیشتر بود (٠/٠٠١ > P). بین گرلین و GH در شدت های متفاوت رابطه ی معناداری مشاهده نشد (٠/٧١٩ = P). باتوجه به نتایج تحقیق می توان احتمال داد که افزایش گرلین ، در پاسخ به تعادل منفی به وجود آمده در اثر تمرین مقاومتی شدید است . همچنین می توان گفت افزایش گرلین کاملا به افزایش شدت تمرین وابسته نیست .
Machine summary:
استاد دانشگاه تهران چکیده هدف از این پژوهش ، بررسی اثر شدت های مختلف تمرین مقاومتی دایره ای بر گرلین و GH پلاسمای زنان جوان غیرورزشکار است .
نتایج نشان داد در هر سه شدت تمرینی ، گرلین افزایش داشت (٠/٠٥ > P) که این افزایش در گروه تجربی ٢ بیشتر از دیگر گروه ها بود (٠/٠٠١ > P).
جدول ٢ – مقایسة مقادیر گرلین در پلاسمای آزمودنی ها با استفاده از آزمون t میانگین ± انحراف استاندارد پیش آزمون میانگین ± انحراف استاندارد پس آزمون گروه تجربی ١ 0/64± 0/05 6/52 ± 0/23* گروه تجربی ٢ 0/64± 0/07 8/67 ± 0/27* گروه تجربی ٣ 0/62± 0/06 7/80± 0/11* گروه کنترل 0/61± 0/15 0/64 ± 0/09 P≤ 0/05* (به تصویر صفحه مراجعه شود) شکل ١ – تغییرات بین گروهی در مقادیر گرلین ناشی از شدتهای مختلف تمرینی در گروههای تجربی تغییرات سطوح پلاسمایی GH: آزمون t همبسته نشان داد که در هر سه شدت تمرینی GH پلاسما پس از تمرین افزایش معنی داری داشت (جدول ٣).
بحث و نتیجه گیری نتایج تحقیق حاضر نشان داد که در مقایسه با گروه کنترل ، در هر سه شدت تمرینی ، گرلین پلاسما افزایش معنی داری داشت که مقدار این افزایش در گروه تجربی ٢ که با شدت RM١ ٦٠% به تمرین پرداخته بودند، نسبت به تمرین با شدت های ٨٠ و ٤٠ RM١ % بیشتر بود.
همچنین باتوجه به ناشتا بودن آزمودنی ها هنگام نمونه گیری ، به نظر می رسد شرایط ناشی از تمرین مقاومتی با شدت زیاد موجب شده تا گرلین افزایش یابد و با تحریک رفتار دریافت غذا، منابع ازدست رفتة انرژی جبران و در نهایت تعادل انرژی بدن دوباره برقرار شود.
J Clin Endocrinol Metab.
J Clin Endocrinol Metab.
Am j physiol endocrinol metab .