Abstract:
سید جعفر شهیدی، مورخ و اسلام شناس معاصر، شیوه و سبک ویژهای در تدوین و نگارش کتابهای تاریخی دارد. حقیقتجویی، پرهیز از تعصب قومی و مذهبی، دقت در بررسی جریانهای تاریخی، روشنی و صراحت بیان، پرهیز از اغراق و مبالغه، کاربرد استشهاد و تمثیل، استناد به منابع معتبر تاریخی و رویکرد نقدی به آنها، کاربرد ترکیبهای عطفی و تفسیری، ترکیبسازیهای جدید و شیوا و استفاده از واژهها و ترکیبهای عربی از ویژگیها و سبک های زبانی وی در دانش تاریخ هستند که در این مقاله به تحلیل و توصیف آنها پرداخته میشود.
Machine summary:
"وی به عدم دقت تاریخنویسان در این باره، چنین اشاره میکند: اما اگر پژوهشگری این شهرت دراز مدت را نادیده بگیرد و خوشباوری یا اعتماد محض را کنار نهد و آنچه را محدثان و تاریخ نویسان قرن سوم نوشتهاند، بیچون و چرا نپذیرد، بلکه به سر وقت سندهای آنان رود و با روش علمی به تحقیق در آن سندها بپردازد پس مضمون آن سندها را با قرینههای خارجی بسنجد برای او روشن خواهد شد که داستان شهربانو مصداقی درستی از این مثل تازی است که رب مشهور لااصل له.
بلکه تا حد ممکن باید اسناد را مقابله و بررسی کرد شاید حقیقت روشن گردد؛ 639 - نقطۀ اختلاف ما با بعضی مورخان و جامعهشناسان قدیم و امروز – مسلمان یا غیرمسلمان – در همین جاست؛ آنها به قیام حسین از دید سیاست مینگرند در حالی که او از این قیام، دین را میخواست؛ 640 - و داستانهایی از این قبیل که مورخان سادهلوح چون طبری و دیگران در کتاب خود آوردهاند و متأسفانه بعضی آن داستانهای بیاصل دستاویزی برای شرقشناسان و معاندان اسلام گردید؛ 641 - کمتر حادثۀ تاریخی است که از رنگ تبلیغات سیاسی امویان و عباسیان و یا تعصبات دینی، مذاهب مختلف بر کنار مانده و حقیقت آن دگرگون نشده باشد."