Abstract:
این گفتار نقدی است بر فتوای آقای دکتر خالد بن مفلح آل حامد مبنی بر عدم جواز شرعی تولید باران مصنوعی. این محقق محترم با اقامۀ دلایلی چند در صدد اثبات مدعای خود و کسانی که با او هم عقیدهاند برآمده است و ما سعی نمودهایم تا اولا: دلایل عدم جواز را به نقد کشیده و پاسخ دهیم؛ و ثانیا: ادلهای را جهت اثبات جواز شرعی عملیات مذکور بیان نماییم. و ثالثا: در پایان برای تکمیل بحث به حکم ثانوی این موضوع هم اشاره کنیم.
Machine summary:
ارائه شده است آیا استفاده از صنعت تولید باران مصنوعی شرعی و مجاز است؟ البته اشکال به همینجا ختم نمیشود بلکه محظورات دیگری هم در بین است که احتمال حرام بودن این کار را بیشتر تقویت مینماید، مثل: اعتماد به روش علمی و بیتوجهی به عنایات الهی، به طوری که سبب پشت کردن به نظرات شریعت اسلامی شده و چه بسا در دراز مدت سبب بیاعتقادی به تأثیرگذاری خداوند در این راستا باشد، و یا حتی زمینه شباهت پیدا کردن به خداوند پیش آید، چون انسان هم مانند او توانسته باران نازل کند.
2/ب ـ در منابع دینی ما آمده است که خدای متعال در برخی موارد برای تأدیب گناهکاران از عواملی مثل قحطی و خشکسالی استفاده میکند، حال اگر در منطقهای که باران نازل نمیشود و احتمال دارد به جهت قهر و غضب الهی دربارۀ آن مردم باشد، کسی باران را نازل کرد، آیا مخالفت با قهر الهی نیست، و نقض برای فعل الهی به حساب نمیآید؛ چون خداوند میخواسته است این گروه از بندگانش را عذاب کند ولی دیگران خلاف آن را محقق ساختهاند.
دلیل سوم: لزوم شرک آقای دکتر ابن مفلح (استاد فقه مقارن) دربارۀ عدم جواز شرعی تولید باران مصنوعی چنین دلیل آورده است که اگر از میان مسلمانان کسی به صحت و جواز شرعی این کار معتقد باشد از یکی از این دو حالت خالی نیست: حالت اول: انجامدهنده این عملیات، بارش باران را کلاً به غیرخداوند نسبت دهد، به طوری که برای خداوند تعالی هیچ تأثیری باقی نماند، و این خود بزرگترین صورت شرک به ربوبیت (تأثیرگذاری خداوند در عالم) بوده و یقیناً حرام است و هیچ مسلمانی به آن ملتزم نمیشود.