Abstract:
آزمونهای نیمرخ حالات خلقی نشان میدهند، بازیکنانی که دچار آسیبدیدگی میشوند، از نظر روانی نیز تأثیر میپذیرند. در موارد آسیبهای شدیدتر، افت سلامت روانی و تمایل به افسردگی غیرمعمول نیست. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر آسیب بر نیمرخ حالات خلقی بازیکنان فوتبال تیم پرسپولیس تهران بود. بدین منظور 54 نفر از بازیکنان تیم پرسپولیس در دو ردۀ سنی بزرگسالان و امید در این تحقیق شرکت کردند. اطلاعات تحقیق از طریق پرسشنامۀ POMS قبل و بعد از آسیبدیدگی بازیکنان و توسط پزشک تیم جمعآوری شد. از روشهای آمار توصیفی و آزمون t وابسته در سطح معناداری 95 درصد برای تحلیل دادهها استفاده شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که همۀ بازیکنان تیم پرسپولیس در طول فصل 92 – 91 حداقل یک آسیب را متحمل شدهاند. همچنین نتایج نشان داد که قبل از آسیب نیمرخ حالات خلقی آنها همانند نمودار کوه یخی مورگان بود که بعد از آسیب دچار وارونگی شد و نیز تفاوت معناداری بین نیمرخ خلقی بازیکنان قبل و بعد از آسیب مشاهده شد (0001/0=P). یافتههای این تحقیق نشان میدهد که میانگین نیمرخ حالات خلقی بازیکنان بعد از آسیب دچار تغییراتی شده و سطح تنش، افسردگی، خشم، خستگی و سردرگمی آنها افزایش یافته است، درحالیکه سرزندگی آنها کاهش یافته است.
Machine summary:
يافته هاي ايـنتحقيق نشان مي دهد كه ميانگين نيمرخ حالات خلقي بازيكنان بعد از آسيب دچار تغييراتي شده و سطح تنش، افسردگي، خشـم،خستگي و سردرگمي آنها افزايش يافته است، درحالي كه سرزندگي آنها كاهش يافته است.
روش تحقيق اين تحقيق توصيفي است كه در آن نيمرخ حالات خلقي بازيكنان فوتبال باشگاه پرسپوليس تهران قبل و بعد از آسيب با هم مقايسه شد.
همچنين نتايج نشان داد ميانگين تنش، افسردگي، خشم، خستگي و سردرگمي بعد از آسيب نسبت به قبل از آن افزايش و سرزندگي كاهش يافته است و بين نيمرخ حالات خلقي بازيكنان فوتبال پرسپوليس تهران قبل و بعد از آسيب تفاوت معناداري وجود دارد.
تحقيق حاضر با پژوهش هاي ذكرشده همخواني دارد و همانند ديگر تحقيقات نشان مي دهد كه با وقوع آسيب، نيمرخ حالات خلقي بازيكنان فوتبال باشگاه پرسپوليس به طور معنادار نسبت به قبل از آسيب تغيير يافته و تنش، افسردگي، خشم، خستگي و سردرگمي افزايش مييابند، درحالي كه سرزندگي كاهش مييابد.
از آنجا كه عملكرد، فشار تمرين و مؤلفههاي رواني و فيزيولوژيك ورزشكاران نيز روي آسيبديدگي آنها مؤثر است، بديهي است مربيان براي نيل به اين هدف بايد با استفاده از ابزارهاي سنجش مناسب و اجراي پژوهشهايي همانند پژوهش حاضر، وضعيت خل Lavallee & Flint Galambos & et al Kleinert Cano & et al Hutchion & et al را در گروه هاي سني و سطوح مختلف مهارت (از جمله ورزشكاران نوجوان و نيمه ماهر) در طول فصل (قبل و بعداز آسيب) ارزيابي كنند و بر اساس مقايسه با نتايج تحقيقات انجام گرفته در بازيكنان نخبه از جمله تحقيق حاضر به طراحي مداخلات متناسب با شرايط ورزشكاران بپردازند.