با توجه به جایگاه والای معلقات در ادبیات عربی و نقش ان در دانش های زبانی چون لغت، نحو، و بلاغت عربی، و نیز در بر داشتن بسیاری از واژگان دوره جاهلی شارحان بسیاری به شرح ابیات این چکامه ها پرداخته اند که از جمله ایشان ابو جعفر احمد بن محمد نحاس در شرح خود با عنوان «شرح القصايد المشهورات الموسومه بالمعلقات» است. وی در شرح خود به موضوعات مختلفی چون نحو، باغت، معنا، و نقد و .. اشاره داشته است.
از این رو پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی، روش نحاس را در مواجهه با نحو و اعراب و موضع او را در مسایلی چون تعلیل، و قیاس مورد بررسی قرار داده است.
مهم ترین یافته های تحقیق بیانگر این است که توجه نحاس به نحو و اعراب امری اشکار وغیر قابل اغماض بوده، در مواردی چون: اشاره به مرجع ضمیر، بیان معنای حروف، اشاره به دیدگاه کوفیان و بصریان در مسايل نحوی، مشخص نمودن متعلق ظرف وجارو مجرور، اعراب کلمات و جملات، اشاره به برخی نکات اوایی وتوضیح قاعده نحوی بروز می یابد. نیز وی به مقایسه علل نحوی پرداخته و به قیاس نظر داشته، همان گونه که با استشهاد به ایات قرانی و شعر عربی به توضیح مطالب نحوی در معلقات پرداخته است.
Considering the importance of Mu'allaqat in Arabic literature، and in the various sciences of language and literature، and containing many of the jahelliah words، many of commentators paid attention to it such as Al_Nahhas in his book "Sharh al_ Qasa’id al_Mashhoorat".
The present study، using descriptive-analytical method، intends to study the method of Al_Nahhas in his book in order to analyze and examine his method in applying the syntax.
The results of the study revealed that Al_Nahhas paid attention to the syntax and it is clear in some cases such as: reference to pronouns references، expressing the meaning of letters، as well as comparis his reasons in the syntax and i’rab، as he applied different evidence from the holy Quran and Arabic poetry to explain the syntax.