Abstract:
امروزه، به کارگیری فناوری در حوزه ی آموزش زبان برای آموزش و یادگیری زبان دوم/خارجی بسیار متداول شده است. در همین راستا، هدف این پژوهش بررسی میزان بهره گیری فارسی آموزان غیرایرانی از فناوری های جدید و نرم افزار های آموزشی برای یادگیری زبان فارسی و همچنین، بررسی علل موفقیت یا عدم موفقیت این نرم افزارها و فناوری ها در آموزش و یادگیری این زبان است. این پژوهش با استفاده از روش پرسش نامه ای، مشکلات موجود در این زمینه را مورد بررسی قرار داده است. رویکرد این پژوهش، مقایسه ای است و به این منظور، وضعیت کنونی فارسی آموزان «موسسه ی دهخدا» و «مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)» تحت سه عنوان اصلی «میزان علاقه/ انگیزه»، «آشنایی» و «امکانات» از طریق پرسش نامه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که به طور کلی، بیشتر زبان آموزان به یادگیری از طریق ابزارهای فناوری و رایانه ای علاقه مند هستند، اما عواملی که می توانند باعث عدم علاقه ی آنها به یادگیری از این طریق باشد، عدم آشنایی آنها با ابزارهای فناوری، کمبود امکانات در موسسه یا مرکز آموزش زبان، و عدم آشنایی و تسلط مدرسان به آموزش از این طریق می باشد. در نهایت، برای پیشبرد و ارتقای کیفیت به کارگیری فناوری به منظور آموزش زبان فارسی، راهکارهایی برای رفع موانع موجود در این زمینه ارائه شده است.
Today، teaching language through the use of technology has become considerably widespread in many countries. The present research aims to investigate the extent to which computer software and new technologies are employed in teaching Persian language. In addition، it studies the reasons for success or failure of these tools. The study، which was conducted in a comparative framework، used a researcher-made questionnaire to collect the data. Investigating the current status of Persian language learners of Imam Khomeini International university and Dehkhoda institute under three main fields of interest/motivation، knowledge (familiarity)، and facilities، the results revealed that most students are interested in learning Persian language through technology and computer، but lack of facilities as well as non-mastered teachers in using computers were reported as the destructive factors in learners’ motivation in both pre-mentioned Persian language teaching centers. Finally، some suggestions were given for enhancing the application of technology tools in Persian language centers for teaching this language.
Machine summary:
رويکرد اين پژوهش ، مقايسه اي است و به اين منظور، وضعيت کنوني فارسيآموزان «مؤسسه ي دهخدا» و «مرکز آموزش زبان فارسي دانشگاه بين المللي امام خميني (ره )» تحت سه عنوان اصلي «ميزان علاقه /انگيزه »، «آشنايي» و «امکانات » از طريق پرسش نامه مورد بررسي قرار گرفت .
در همين راستا، در پژوهش حاضر، سعي شده است تا به توصيف مقايسه اي وضعيت موجود آموزش زبان فارسي به غيرفارسيزبانان غيرايراني از طريق فناوري و رايانه در «موسسه ي دهخدا» در تهران و «مرکز آموزش زبان فارسي دانشگاه بين المللي امام خميني (ره )» در قزوين پرداخته شود و موانع موجود مورد بررسي و کنکاش قرار گيرد و همچنين ، با توجه به داده هاي به دست آمده ، راهکارهايي ارائه گردد؛ زيرا چنانچه اشاره شد، بدون توصيف دقيق از عوامل عدم موفقيت آموزش زبان از طريق فناوري، در آينده امکان برنامه ريزي جهت برطرف کردن موانع وجود نخواهد داشت .
سپس ميانگين پاسخ هاي داده شده به هر پرسش در مورد هر يک از موضوعات (علاقه ، آشنايي، امکانات ، و تسلط مدرسان ) با استفاده از نرم افزار اکسل محاسبه شد و پاسخ هاي هر دو گروه از زبان آموزان مؤسسه ي دهخدا و مرکز آموزش زبان فارسي دانشگاه بين المللي امام خميني (ره ) با يکديگر مقايسه گرديد.
اين بدان معني است که بيشتر زبان آموزان مورد مطالعه در مؤسسه ي دهخدا با نحوه ي استفاده از رايانه براي يادگيري زبان فارسي آشنايي نداشته و واحد درسي نيز از اين طريق نگذرانده اند؛ در حاليکه تمام ١٥ نفر از ١٥ زبان آموز مرکز آموزش زبان فارسي دانشگاه بين المللي امام خميني (ره ) به اين پرسش نامه پاسخ داده اند.