Abstract:
در برنامه ریزی شهری، ایمنی و امنیت یکی از مؤلفههای مهم در تعیین کاربریهای شهری است. ایمنی و امنیت از ابتداییترین اصول دست یابی به استانداردهای آسایش شهری محسوب میگردد. هدف مقاله، بررسی وضعیت استقرار، توزیع و پراکنش مراکز و کاربری های حساس در شهر سنندج از منظر دفاعی و ارائه راهکارهایی برای مدیریت بهینه بحران با رویکرد ایجاد کاربریهای چند منظوره در شهر سنندج می باشد. این مقاله با روش توصیفی تحلیلی و بهره گیری از سیستم اطلاعات جغرافیایی(GIS)، الگوی دستیابی به امنیت و توسعه پایدار شهری را در شهر سنندج با اصول برنامه ریزی کاربری اراضی شهری مناسب، مورد مطالعه و بررسی قرار می دهد. نتایج حاصل از تحقیق بیانگر تجمیع کاربری تاسیسات تجهیزات شهری، کاربری نظامی انتظامی و کاربری مسکونی و ... در محدوده های شرقی و جنوب شرقی شهر سنندج می باشد. که این قسمت از شهر را ناسازگار و نقطه بحرانی و محل تجمیع کاربریهای حساس و استراتژیک نموده است.
Machine summary:
با توجه به این مسائل باید برنامه ریزي ها و نظارت بر اجراي طرح ها، با رویکردي دفاعی در مواجهه با بحران ها طراحی و ساخته شوند، که ایجاد کاربر يهاي چند منظوره یکی از این برنامه ریزي هاي دوراندیشانه در مواجهه با کاهش خسارات مالی و جانی در موقع وقوع بحران ها بوده و باعث می شود که جامعه آمادگی لازم را در مواجهه با بحران داشته باشد، به عنوان مثال تعیین طرح هندسی بنا، موقعیت بازشوها، نحوه دسترس یها و همچنین پیش بینی فضاي امن به عنوان فضایی چند عملکردي براي هر ساختمان در زمان وقوع بحران ها بر عهده برنامه ریزان و معماران شهري می باشد، و باید باتوجه به کاربري بنا و نیازهاي آن فضاهایی را طراحی نمایندکه علاوه بر عملکرد پدافندي در زمان وقوع بحران و در زمان صلح نیز کاربري مناسبی داشته باشد (مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن، 8831،ص3).
گذري بر برنامه ریزي شهري دفاعی شکل گیري تمدن هاي اولیه در جهان، همواره با وقوع جنگ همراه بوده است، و انسان ها از طریق پناه گرفتن در غارها، ساخت جوشن و سپر، ایجاد برج و بارو، قلاع محکم و مرتفع و حفر خندق جهت حفظ جان و تامین امنیت گروهی با هدف پیشگیري از حملات غافلگیرانه دشمن اقدام نمود هاند (موحدي نیا، 8831، ص 1) نگاهی به گذشته بسیار دور شهرهاي جهان ،تداعی کننده این واقعیت است که ایرانیان جزء اولین کسانی بودند که به احداث شهرهایی بزرگ، زیبا و در عین حال برخوردار از اسلوبی صحیح می پرداختند.