Abstract:
تحریم ، یک راهبرد اقتصادی منفی بوده و به نوعی «جایگزین ابزارهای سخت تر قدرت »است .همان طورکه سیاستگذاران راهبردی کشوردرمقابله بااعمال قدرت سخت باید ابتدا نقاط آسیب پذیر و نحوه آرایش نیروهای متخاصم را شناسایی نمایند، سیاستگذاران راهبردی باید بدانند راهبرد تحریم کدام قسمت از نظام اقتصادی کشور را نشانه گرفته است ، چه نقشه تهدیدی را ایجاد کرده و آرایش نیروهای متخاصم در مقابل هر یک از لایه های اقتصاد ملی چگونه است ؛ لذا سوال اصلی این مقاله آن است که تحریم ها کدامیک از لایه های نظام حاکمیتی جمهوری اسلامی ایران را نشانه گرفته است ؟ و چگونه می توان نقشه اعمال فشار بر نظام اقتصادی کشور را ترسیم نمود؟ بدین منظور و با استفاده از روش پژوهش تحلیل محتوا، مجموعه اسناد تحریم های وارده بر جمهوری اسلامی ایران از طرف ایالات متحده آمریکا، اتحادیه اروپا و سازمان ملل بررسی و کدگذاری شدند و با استفاده از کاپای کوهن اعتبار کدگذاری به آزمون گذاشته شد و نتیجه مطلوب به دست آمد. در نهایت ، برای ترسیم نقشه تهدید، کدهای نهایی با استفاده از مدل تحلیل راهبردی واردن مقوله بندی شده و نقاط اعمال فشار به دست آمد. یافته های این پژوهش حاکی از آن است که حسب تنوع و تعداد، تحریم ها بیش از همه بر مقوله تامین ملزومات ملی و پس از آن بر زیرساخت های کشور اعمال فشار دارد و حلقه رهبری ، کمترین سهم را در اسناد تحریمی به خود اختصاص داده است .
Machine summary:
همان طورکه سیاستگذاران راهبردی کشوردرمقابله بااعمال قدرت سخت باید ابتدا نقاط آسیب پذیر و نحوه آرایش نیروهای متخاصم را شناسایی نمایند، سیاستگذاران راهبردی باید بدانند راهبرد تحریم کدام قسمت از نظام اقتصادی کشور را نشانه گرفته است ، چه نقشه تهدیدی را ایجاد کرده و آرایش نیروهای متخاصم در مقابل هر یک از لایه های اقتصاد ملی چگونه است ؛ لذا سؤال اصلی این مقاله آن است که تحریم ها کدامیک از لایه های نظام حاکمیتی جمهوری اسلامی ایران را نشانه گرفته است ؟ و چگونه می توان نقشه اعمال فشار بر نظام اقتصادی کشور را ترسیم نمود؟ بدین منظور و با استفاده از روش پژوهش تحلیل محتوا، مجموعه اسناد تحریم های وارده بر جمهوری اسلامی ایران از طرف ایالات متحده آمریکا، اتحادیه اروپا و سازمان ملل بررسی و کدگذاری شدند و با استفاده از کاپای کوهن اعتبار کدگذاری به آزمون گذاشته شد و نتیجه مطلوب به دست آمد.
)٢٠٠٠ ,Lopez &Cortright ( در قرن اخیر، تحریم های یکجانبه نیز رونق یافت ؛ بنا بر مطالعه هوفبر و همکارانش طی سال های ١٩١٤ تا ١٩٩٨ از ١١٥ مورد تحریم اقتصادی در ٦٨ مورد، ایالات متحده به صورت یکجانبه اقدام به تحریم نموده است )١٩٩٩ ,Hufbauer( و روسیه در سال های ١٩٩٢ تا ١٩٩٧ در ٣٥ مورد برای تحمیل اراده خود بر جمهوری های تازه استقلال یافته از تحریم استفاده کرده است ) ١٩٩٩ ,Drezner(.
)1980(, Economic Sanctions and International Enforcement, Oxford University Press, New York 20.
)1999(, The Sanctions Paradox: Economic State craft and International Relations, Cambridge University Press, New York 21.