Abstract:
نادر نادرپور، شاعر بزرگ معاصر ایران است، در حالی که پژوهش هایی اندک درباره کلام وی بانجام رسیده است. این پژوهش، تحت عنوان موسیقی بیرونی (وزن) در شعرا نادرپور، به بررسی جلوه ای از موسیقی در شعر او می پردازد.
برای انجام این مهم، پس از مقدماتی در باب شعر و موسیقی، ابتدا بحثی پیرامون موسیقی بیرونی طرح شده، سپس تمام بحرهایی که نادرپور در آن ها شعر سروده است با ذکر یک یا دو نمونه معرفی گشته است. پس از آن در یک جدول، تمام شعرها، اعم از سنتی، چهارپاره و آزاد، دسته بندی شده، و در نهایت تحلیلی از نتایج بدست آمده انجام گرفته است.
هدف از انجام این پژوهش، تاثیر و جای گاه موسیقی بیرونی در اشعار نادرپور است که ذکر نمونه ها و بحرهایی که نادرپور از آن ها استفاده کرده است، برای نتیجه گیری ضروری می نماید.
Nader Naderpour is the great contemporary poet in Iran whose poetry is seldom analyzed and investigated till present. This article aims at discussing external music (meter) in his poetry and illustrating the manner in which it manifests itself in his poems. In order to achieve this goal, first an introduction is given regarding poetry and music focusing on the meter. Second all the meters employed by him are exemplified. Then all his poems such as traditional, quatrain, free verse are classified. Finally a conclusion is drawn and discussed accordingly.
Machine summary:
وی در شعرهایی که احساسی لطیف چون عشـق یـا غـم در آن نهفتـه ، از بحـر مضارع استفاده کرده است ؛ مانند: بر گور روزهای سیه ، بوته های عشق پژمرد و غنچه های امید گذشته مرد در حیرتم هنوز که آیا چگونه بود 8 آن روزها که مرد و تو را جاودانه برد در اشعاری که رنگی از شوق و هیجان بر آن نقش بسته ، بحرهایی چون بحر هزج بکار گرفته شده است ؛ مانند: خوش آن شب ها، خوش آن شب های مستی که با او داشتم خوش داستان ها شرابم شعله می زد در دل جام 9 در آن می سوخت عکس آسمان ها هم چنین در اشعاری که رنگی حماسی در آن وجود دارد، بحر حماسـی متقـارب هم وزن شعر را تشکیل می دهد؛ مانند: چو ماری که بر دوش ضحاک خفته گره خورده زنجیر بر بازوانش عطش ، آتش افشانده در تار و پودش 10 غضب ، لرزه افکنده در زانوانش آنچه مسلم است ، این که نادرپور در هر بحری که شعر سروده، آن بحر به گوش 11 خواننده آشناست و این نکته ای است که سیمین بهبهانی نیز بدان اشاره کـرده اسـت ، در حالی که تعداد شعرهایی که در بحرهای غریب و نامـأنوس سـروده شـده، بـه تعـداد انگشتان دست هم نمی رسد.