رابطۀ هدایت تشریعی با سیاست ها و چالش های جمعیتی Journal Article

آموزه هاي هدایت تشریعی، که براي رساندن بشر به ساحل امن سعادت نازل شده اند، قلمروي به گستره همۀ افعال اختیاري انسان داشته و هر جامعه اي تنها با پیروي از این آموزه ها، به سعادت حقیقی نائل می شود. سیاست گذاري جمعیتی، یکی از مصادیق رفتار اختیاري انسان است که باید رابطه آن را با مجموعه تعالیم هدایت تشر یعی به درستی کشف کرد تا در پرتو آن، از آزمون و خطاهاي سیاست هاي مادي گرایانه جمعیتی در امان ماند. با تکیه بر آموزه ها ، معتقدیم بهترین سیاست جمعیتی، سیاستی است که در هماهنگی کامل با مجموعه آموزه هاي هدایت تشریعی الهی و براي افزایش جمعیت مسلمانان تدوین شود. این نوع از سیاست جمعیتی، علاوه بر آنکه از پشتوانه اراده تکو ینی و تشریعی خداوند برخوردار است، اجراي آن نیازهاي مادي و معنوي انسان را به بهتر ین شکل پاسخ داده ، چالش ها ي گوناگون اجتماعی فراروي افزایش جمعیت را برطرف نموده یا به حداقل ممکن می رساند.

The teachings of legal guidance، which have been sent down to help mankind achieve true happiness، have as broad a scope as all the voluntary actions of man، and any society can find true happiness through following these teachings. Demographic policymaking is one of the examples of man’s voluntary behaviors and its relationship with the teachings of legal guidance must be properly explored، so that in light of it، we can keep safe from trial and errors in materialistic demographic policies. Relying on such teachings، we believe the best demographic policy is the one that is in perfect harmony with the teachings of the divine legislative guidance and is developed to increase the Muslim population. This type of demographic policy is supported by God’s existential and legal will and its implementation satisfies man’s material and spiritual needs in the best way. It also overcomes the various social challenges facing population growth or minimize them as much as possible.

سیاست‌ جمعیتی و مسائل مربوط به آن، مجموعه‌ای از رفتارهای اختیاری انسان است که غفلت از توجه آن‌ به تعالیم تشریعی و پیروی از نظریات مختلف جمعیتی، که منقطع از معارف توحیدی عرضه می‌شوند، لغزشگاهی خطرناک برای سرنوشت جمعیت جوامع اسلامی تلقی می‌شود. با توجه به این حقیقت و بر اساس روایات مشوق افزایش جمعیت، می‌توان سیاست «افزایش جمیعت توحیدی» را بهترین سیاست جمعیتی قلمداد کرد؛ سیاستی که هر یک از دو مقوله افزایش جمعیت و هدایت‌ یافتگی افراد را همزمان طلب می‌کند؛ سیاستی که چگونگی کمی و کیفی زندگی افراد جامعه خود را در چارچوب خواست و رضایت الهی تعریف کرده، همواره در جهت تحقق چنین مطلوبی علی‌رغم مشکلات پیش‌رو تلاش می‌کند. قرار گیرد، اما مهم این است که انسان با شناخت واقعی از عالم خلقت و قوانین حاکم بر آن، از مشکلات نهراسیده، و توانایی‌های خود را برای مواجهه عالمانه با آنها به‌کار گیرد، نه اینکه با کاهش و یا کنترل جمعیت، از چنین مشکلات قابل علاجی بگریزد. هرچند تحقق کامل چنین جامعه‌ آرمانی، تنها در زمان ظهور حضرت حجت( به وقوع خواهد پیوست، اما به نظر می‌رسد تنها راه پیش‌روی مسئولان و افراد جامعه، تلاش حداکثری برای افزایش نسل توحیدی، به همراه تلاش برای رشد معنوی و اخلاقی جامعه بر اساس تعالیم هدایت‌بخش الهی است؛ زیرا در غیر این صورت از یک‌سو،کاهش جمعیت خطرات جبران‌ناپذیری به همراه دارد.