Abstract:
امنیت و گردشگری، پارامترهای یک معادله هستند که نسبتی مستقیم و ارتباط تنگاتنگی با هم دارند. اصولا تا امنیت برقرار نباشد، سفری شکل نخواهد گرفت و سخن گفتن از گردشگری، بیهوده خواهد بود. امنیت به عنوان مهمترین فاکتور در تدوین استراتژیهای توسعه گردشگری در جهان به شمار میرود. در این تحقیق وضعیت امنیت گردشگری در ایران از دیدگاه گردشگرانی که در پاییز و زمستان سال 1391 به ایران و شهر یزد مسافرت کرده بودند سنجیده شد. مهمترین هدف تحقیق شناخت احساس امنیت گردشگران در ایران بود. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات به دو صورت مطالعات کتابخانه ای و تحقیق میدانی (مشاهده، پرسشنامه و مصاحبه) می باشد. جامعه آماری گردشگران خارجی شهر یزد، روش نمونه گیری تصادفی و حجم نمونه 150 نفر که با استفاده از روش کوکران محاسبه شد. روش تجزیه و تحلیل دادهها کمی و با استفاده از مدلهای آماری در محیط نرم افزاری spss بود. نتایج تحقیق بیانگر این است که گردشگران قبل از ورود به ایران شناخت درستی از وضعیت امنیت گردشگری نداشتند و 55 درصد آنها وضعیت امنیتی ایران را بد میدانستند. در این بدبینی و عدم شناخت درست نقش رسانه های غربی و تبلیغات منفی آنها تایید شد. گردشگران پس از ورود به ایران و مواجه با واقعیت ها 80 درصد آنها وضعیت امنیت گردشگران در ایران را خوب می دانستند و راضی بودند گردشگران اعتقاد داشتند وجود پلیس ویژه گردشگری در سایتهای گردشگری باعث بالا رفتن امنیت می شود اما حضور بسیار زیاد پلیس نتیجه عکس هم میدهد و گردشگران احساس ناامنی روانی میکنند چرا که احساس میکنند جو امنیتی و پلیسی است. ارتباط معناداری بین امنیت جانی و مالی بالا و انگیزه مسافرت مجدد به ایران وجود داشت یعنی گردشگرانی که احساس امنیت بالاتری میکردند تمایل بیشتری برای بازدید مجدد از ایران داشتند. همچنین با توجه به اینکه گردشگری ارتباطی دو طرفه است نقش آن در اشاعه واقعیت های ایران در سطح جهانی تایید شد.
Machine summary:
حضور گردشگران در یک کشور، علاوه بر توسعۀ اقتصاد و تبادلات فرهنگی ، بهترین تبلیغ درمورد وجود امنیت در آن کشور است (٢٣٩ :٢٠١٦ ,Brendan) که این امر، به افزایش تصاعدی تعداد گردشگران می انجامد؛ بنابراین ، به نظر می رسد با توجه به شرایط جدید در صنعت گردشگری - که ناشی از رشد مداوم و باثبات این صنعت و ارتقای جایگاه آن در اقتصاد جهان و کشورهاست - بازتعریف رابطۀ امنیت ملی و گردشگری ، امری ضروری است .
براین اساس ، مهم ترین پرسش پژوهش این است که چه ارتباطی میان احساس امنیت و توسعۀ گردشگری خارجی در ایران وجود دارد.
میان گردشگری ، ثبات ، توسعه و امنیت ، رابطه ای تعریف شده وجود دارد؛ چراکه توسعۀ زیرساخت های جهانگردی ، تا حدود زیادی به سایر فعالیت های جاری و عمرانی یک منطقه ، عوامل حمایت کننده ، قوانین امنیت ، اطلاع رسانی ، هماهنگی سازمان های مرتبط و گسترش حمل ونقل در امور جهانگردی وابسته است و هرگونه بروز ناامنی و به کارگیری خشونت در سطوح مختلف ، زیان های جبران ناپذیری به این صنعت وارد می سازد؛ برای مثال ، اگر یک شرکت سرمایه گذار بین المللی ، در ارزیابی کارشناسی خود، محیط و مقصد مورد نظر را از نظر ویژگی امنیتی مناسب نیابد و امنیت مالی و جانی گردشگر را تأمین نکند، به طور قطع سرمایۀ خود را به آن منطقه منتقل نخواهد کرد (٥ :٢٠١٤ ,Stephenson &Bianchi ).