Abstract:
مشارکت والدین در امر تحصیل فرزندانشان، یکی از مباحث مهم و اساسی تعلیم و تربیت است. این امر بدان سبب بنیادی است که دانش آموزان نیمی از وقت روزانهی خود را در خانه و با هدایت والدین خود میگذرانند. تداوم مشارکت والدین از خانه به مدرسه میتواند هم در بهبود تربیت فرزندان اثرگذار باشد و هم مشکلاتی را برای والدین به وجود آورد که این تحقیق به دنبال کشف تجارب مثبت و منفی والدین از مشارکت در امر تحصیل فرزندانشان در دوره ابتدایی میباشد. روش انجام این پژوهش از نوع کیفی و به شیوه پدیدارشناسی است. جامعه آماری پژوهش، والدین دانشآموزان دوره ابتدایی در شهر تبریز و در سال 92-1391 بوده است. نمونهها بهصورت هدفمند انتخاب گردیدند و حجم آن با توجه به ماهیت پژوهش کیفی تا اشباع دادهها (16) نفر ادامه یافت. دادهها از طریق مصاحبه عمیق و ژرفنگر گردآوری گردید و با استفاده از روش پیشنهادی اسمیت (1995) مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت. 9 مضمون اصلی از یافتهها استخراج گردید که عبارتاند از: دلایل اهمیت تحصیل، شرایط و امکانات، روشهای آموزشی والدین، مشکلآفرینی در زندگی، دلایل مشکلات از دیدگاه والدین، تأثیر مثبت همکاری روی فرزندان، معایب همکاری والدین، راهکارهای والدین برای جلوگیری از مشکلات، پیشنهادات والدین برای افزایش کارایی و اثربخشی مدرسه. بحث و نتیجهگیری: والدین در جریان مشارکت در امر تحصیل فرزندانشان تجارب مثبت و منفی زیادی را به دست آوردهاند که بر ادراکات آنان از این مشارکت و همکاری تأثیر داشته است. آشنایی برنامهریزان با تجربیات والدین بهعنوان حامیان دانشآموزان، نقش مهمی در رفع و یا حداقل کاهش تجربیات منفی و افزایش اثربخشی برنامهها و رضایت بخشی آنان را دارد.
Machine summary:
بهطورکلی هر میزان مشارکت والدین در تحصیل فرزندانشان بیشتر باشد و باعث بهبود امر یادگیری فرزندان و انجام فعالیتهای مربوط به مدرسه شود به همان میزان باعث اختلال در زندگی والدین اعم از اختلال در انجاموظیفه، اختلال در انجام درست نقشها، اختلال در مسئولیتپذیری، ارتباطات و دخالت عاطفی در خانه و خانواده میشود و مشکلاتی را برای والدین به وجود میآورد؛ که به اینها مشکلات نظامهای خارجی و زمینه محیط بیرونی گفته میشود؛ و امروزه اکثر والدینی که فرزند محصل دارند چنین مشکلاتی را تجربه میکنند و این مشکلات را مدارس برای آنها به ارمغان آورده است.
امروزه در خانوادهها، تحصیل فرزندان و رسیدن به مدارج عالی علمی به ارزشهای بیبدیل تبدیلشده است و این ارزشهای جدید، بار سنگینی را بر دوش خانوادهها میگذارد و والدین خود را موظف میدانند تا با فراهم آوردن انواع امکانات ازجمله ثبتنام در کلاسهای تقویتی و انواع آزمونها، ورود فرزندشان را به مدارس تیزهوشان و دانشگاههای معتبر، تسهیل نمایند؛ بنابراین نتیجه میگیریم که مدرسه بهعنوان یک نظام خارجی با زمینه محیط بیرونی علاوه بر نقش مهم تعلیمی و تربیتی، ممکن است مشکلاتی را برای خانواده به وجود آورد که ممکن است در آینده، روی کارکرد خانواده اثرات منفی داشته باشد.
یکی از موارد مناسب برای کاربرد روش پدیدارشناسی پاسخ به این سؤال است که آیا نیاز به روشنسازی بیشتر پدیدهای خاص وجود دارد؟ که شواهد آن میتواند میزان کم تحقیقات و مطالعات دربارهی آن پدیده و یا نیاز به توصیف و توضیح عمیقتر آن باشد (صلصالی و همکاران، 1382)؛ بنابراین در این تحقیق، پدیده مشارکت والدین در امر تحصیل فرزندانشان و اثرات (مثبت و منفی) و روابط انسانی تجربهشده در پدیده مشارکت، از دیدگاه والدین کودکان دبستانی بررسی میشود که معطوف به مسائل روزمره و مسائل عمومی و خصوصی و تجربه کردن موقعیت میباشد.