Abstract:
زبان آموزانی که انگلیسی را به عنوان زبان خارجی می آموزند ممکن است در حین یادگیری زبان مقصد دچار نوعی بحران هویت شوند. مطالعهی حاضر به بررسی رابطهی بین فرهنگزداییو هوش هیجانی در میان زبانآموزان ایرانی میپردازد و بر آن است که دریابد آیا فرایند رویارویی زبان آموزان با زبان انگلیسی منجر به بیگانگی فرهنگی در آنان میشود. به این منظور 80 دانشجوی زبان انگلیسی دانشگاه زنجان در پژوهش شرکت داده شدند و از آنها خواسته شد که به تست وابستگی فرهنگ بومی (پیشقدم، 2012) و نیز تست هوش هیجانی (شات و همکاران، 1998) پاسخ دهند. نتایج تحقیق نشان داد که رابطهی معناداری بین هوش هیجانی و فرهنگزدایی وجود دارد. از آنجاییکه مسالهی آموزش زبان انگلیسی در ایران و تاثیرات احتمالی آن بر هویت فرهنگی حائز اهمیت بسیاری است، بررسی تاثیرات احتمالی فرهنگ زبان انگلیسی بر هویت زبان آموزان ایرانی میتواند در مسائل آموزش زبان راهگشا باشد. به ویژه توصیه میشود که برنامه ریزان درسی توجه ویژهای به بایدها و نبایدهای گنجاندن مقوله فرهنگ در کتب آموزشی زبان انگلیسی داشته باشند.
Learners of English as a foreign language (EFL learners) are the products of degree of identity conflict experienced while learning a language. Learning English means crossing the boundaries of ones home culture into a foreign culture a challenging cross-cultural experience influencing ones home culture attachment (Pishghadam & Ordoubady 2011). In this study, 80 EFL learners of University of Zanjan participated in this project. They were asked to fill in the Home Culture Attachment Scale (HCAS) (Pishghadam 2012). Also, Schutte Emotional Intelligence Scale (SEIS) (Schutte et. al 1998) was used to assess emotional intelligence. The results of the study indicated that there is statically positive correlation between EI and deculturation. Due to the importance of English language learning in Iran and its impact on identity change, investigating the influence of cultural contact on learners in the process of language learning can shed light on the Iranian context of English language learning.
Machine summary:
درآمدی بر آسیب شناسی تدریس فرهنگ در ایران: بررسی رابطة بین فرهنگ زدایی و هوش هیجانی در بین زبانآموزان انگلیسی * رباب خسروی استادیار ادبیات انگلیس ، دانشکده علوم انسانی ، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران سیده آرزو رفیعی ** کارشناس ارشد آموزش زبان انگلیسی ، دانشکده علوم انسانی ، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران (تاریخ دریافت : ٩٦/٠٣/١٣، تاریخ تصویب : ٩٦/٠٨/٠٨، تاریخ چاپ: مهر ١٣٩٦) چکیده زبانآموزانی که انگلیسی را به عنوان زبان خارجی می آموزند، ممکن است در حین یـادگیری زبـان مقصد دچار نوعی بحران هویت شوند.
از سویی آموزش فرهنگ زبـان انگلیـسی در مـدارس ، کاملاً مغفول مانده است ؛ چنانکه دانش آموزان -به خصوص افرادی کـه در آموزشـگاههـای آزاد زبان حضور نیافته اند- پس از پایان دورة دبیرستان مهارت بسیار ناچیزی در گفت و شنود زبان انگلیسی دارند؛ ازسوی دیگر، برخی از مدرسان آموزش زبـان درآموزشـگاههـای آزاد، گـرایش نامعقولی به اخذ فرهنگ انگلیسی زبانان و تطابق کامل با انگلیسی استاندارد (بـه ویـژه انگلیـسی امریکایی ) از خود نشان می دهند و در این رابطه ، تا بدانجا پیش می روند که اسـتخدام مدرسـان در آموزشگاهها را منوط به تکلّم به یکی از دو لهجة بریتانیایی یا امریکایی می داننـد و بـر ایـن باورند که دانش زبانی معلم ، بستگی مستقیمی بـا غلظـت لهجـة او دارد (پیـشقدم و صـبوری ، .
در این راسـتا فرهنـگ بـا «س حـرف بزرگ » (Big C Culture) عبارت است از جنبه های بارز و مشهور فرهنگ مانند تاریخ ، فرهنگ عامه ، مشاهیر هنری و ادبی ، موسیقی ، غذاها که در اولین مراحل یادگیری زبـان، خـود را نـشان می دهند یا هر آنچه که در حین آموختن زبان مقصد مشهود و بدیهی به نظر می رسد.