Abstract:
هدف پژوهش حاضر، تحلیلی بر تحقق پذیری اصول و معیارهای نوشهرسازی جهت احیای بافت¬های فرسوده شهری منطقه 10 شهر تهران می باشد. روش پژوهش، توصیفی تحلیلی بوده و از مطالعات میدانی، تکنیک پرسشنامه و همچنین مطالعات اسنادی استفاده شده است و پس از آن به تحلیل یافته های استنباطی حاصل از پرسشنامه پرداخته شده است. یافته های استنباطی پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های مناسب در حوزه تحقیق ، مورد سنجش و تحلیل قرار گرفته است. در این بخش لازم است تا پس از بررسی مشخص گردد که هر محله از مجموع معیارها در چه رتبه ای قرار داشته و تا چه اندازه قابلیت اجرا و تحقق پذیری اصول و معیارهای نوشهرسازی جهت احیای بافت¬های فرسوده شهری را خواهد داشت. به طور کلی می توان ظرفیت های موجود در منطقه 10 را بر اساس ابعاد قابل سنجش در نوشهرگرایی، ارزیابی نمود و با استفاده از هریک از اصول و معیارها ضمن پیشگیری از رشد افقی شهر تهران و پیامدهای اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی آن ، زمینه را برای احیای مجدد شهر در نواحی که در گذار از شهرنشینی آرام به شتابان مورد بی مهری قرار گرفته اند را فراهم نمود.
Machine summary:
شاخص های دهگانه نوشهرسازی که در این پژوهش میزان تحقق پذیری آنها مورد بررسی قرار گرفته است عبارتند از: (اصل قابلیت پیاده روی، پایداری در ساختار، حمل و نقل هوشمند، افزایش تراکم در ساختار، برنامه ریزی دوسویه ، طراحی شهری با کیفیت ، ساختار سنتی ، مسکن مختلط ).
تحلیل حاصل از تحقق پذیری گویه های مربوط به اصل مسکن مختلط در منطقه ١٠ شهر تهران حاکی از آن است که میزان منازل با اندازه های مختلف و میزان منازل با مالکیت اقشار مختلف در شرایط نسبتا نامناسبی قرار داشته و گویه های میزان وجود انواع مختلف ساختمان درکنار یکدیگر در سطح کوچه ها و خیابانها و میزان منازل با قیمت های مختلف دارای شرایط مناسبی از نظر جامعه آماری میباشند.
تحلیل حاصل از تحقق پذیری اصل کاربری های مختلط در منطقه ١٠ شهر تهران نشان دهنده این امر است که در میان گویه های این اصل میزان مناسبت طرح های شهرداری در ایجاد کاربریهای مختلط در منطقه دارای بالاترین کیفیت و میانگین میباشد و سایر گویه ها نیز به ترتیب میزان وجود کاربریهای مختلط و میزان استفاده از زمین جهت کاربریهای مختلط اجتماعی دارای شرایط مناسبی نبوده و از سطح متوسط رضایت مندی پایین تر هستند.
براساس یافته های حاصل از تحلیل تحقق پذیری اصل ارتباط پذیری در ساختار در منطقه ١٠ شهر تهران، به جز گویه های امکان استفاده از دوچرخه در سطح محلات و الگوهای مختلف حمل و نقلی در ارتقای سطح ارتباط محلات ، نواحی و منطقه با سایر بخش های شهر که سطحی بالاتر از متوسط میانگین را دارند، سایر گویه ها کیفیتی پایین تر از سطح متوسط دارند که این امر نشان دهنده میزان رضایتمندی کم شهروندان از این اصل در محدوده مورد مطالعه میباشد.