Abstract:
مقاله حاضر با روش توصیفی - تحلیلی و با اتکا به رویکرد سبکشناسی, جنبههای زیباییشناسی متغیرهای برجستهساز قصیدة «اللامیة الفخریة؛ را در لایههای مختلف (آرایی, واژگانی» نحوی» معنایی و کاربردی) بررسی کرد. در لایة آوایی شاعر از صامتها و مصوتهایی که دارای صفت جهر همچون «الف و لام بهتناوب بهره بردهاست که زیباییشناسی استفاده از این دو حرف ایجاد توازن و تعادل میان موسیقی درونی با محتوای شعر است. نتایج بهدستآمده در لایة واژگانی نشان میدهد که شاعر به منظور ایجاد وحدت موضوعی در قصیده از ضمیر نا به فراوانی استفاده کرده که بسامد بالای آن, علاوه بر آفرینش متغیری سبکساز برتریطلبی شاعر را هم اثبات میکند. مهمترین هنجارگریزیهای نحوی, تقدیم ما حقه و اعتراض است که زیباییشناسی آنها؛ تأثیرگذاری بیشتر بر خوانند» حصر معانی خودشیفتگی در وجود شاعر است. کاربرد هدفمند از عناصر زبانی (استعاره» تشبیه..) تصویرسازیهای مخیّل, و اثبات دو نوع خودشیفتگی و از ویژگیهای بارز سبکی در بیان معانی فخر و خودستایی است.