خلق بداندیش - Journal یغما Literature and art

"(باقی این داستان شیرین را در شمارهء بعد بخوانید) عباس شهری خلق بداندیش صد شکر که اندوه کم و بیش ندارم‌ چیزی بجز از آبروی خویش ندارم‌ پائی که روم بر در دو نان پی حاجت‌ دستی که برم سوی کسی پیش ندارم‌ زاهد مده از روز جزا بیم و هراسم‌ بخشنده خدایی است که تشویق ندارم‌ امید ببخشایش او دارم و کاری‌ با زاهد و صوفی و درویش ندارم‌ هر نوش جهان را غم نیشی است بهمراه‌ از نوش گذشتم که غم نیش ندارم‌ «شهری»چو امیدم بعنایت الهی است‌ اندیشه‌ای از خلق بداندیش ندارم تبریک عید از«دماغهء امید»1 مرا دماغهء امید می‌دهد امید که هرکه پای فشارد نمی‌شود نومید، چنان‌که مردی از اقصای غرب با کوشش‌ ز راه دریا روزی بدین کناره رسید، 2 بسی گذشت که من نیز آرزویم بود بدین دماغه رسم همچنان‌که او برسید 3 هزار شکر که اکنون من از زمین و هوا بدین کناره رسیدم-هزار شکر مزید."