Abstract:
بررسی آثار ارزشمند حوزۀ ادبیات فارسی توسط دانشمندان علوم مختلف و نگارش کتبی در رابطه با ادب و سیاست، روان شناسی، فلسفه، نجوم و ... نشان دهندۀ این نکتۀ مهم است که ادبیّات فقط به حوزۀ احساس و ذوق تعلق ندارد؛ بلکه میدانگاه وسیعی از تجربههای حسی مبتنی بر واقعیات عینی است. از سوی دیگردر میان شاعران و سخن پردازان فارسی بهندرت میتوان همانندی برای مولانا جلالالدین یافت، که به نقش بی بدیل و تأثیرگذار تمثیل در انتقال مفاهیم پی برده و بتواند از آن با ماهرانهترین شکل بهره جوید. او سنگ بنای مثنوی را بر پایه قصّه گذاشت و سعی کرد با مهارتی بینظیر که در خلق تمثیل داشت، پیچیدهترین معانی علمی، عرفانی، اخلاقی و اجتماعی را به مخاطبانش بیاموزد. یکی از آموزههای قابل تأمل در تمثیلات مثنوی، مهارت برقراری ارتباط کلامی است که در حوزۀ علم روانشناسی قرار دارد. پژوهشگران جستار حاضر سعی کردهاند این مهارت مهم انسانی را، از نگاه مولانا بررسی کنند و با نظرات روانشناسان جدید تطبیق دهند.
Investigating valuable works of literature by scientists of different fields and publication of various books associated with literature and policy, psychology, philosophy, astronomy, ets emphasizes on this important issue that literature dose not belong just to emotion and taste; rather it includes a wide range of sensory experiences based on concrete facts. on the other hand, There are rarely peers for MolanaJalalodin among Persian orators and poets who have realized the unique and influential role of allegory in conveying information and have been able to benefit it in the best and most skillful way. He based the cornerstone of Masnavi on stories and sought to teach his audience the most sophisticated scientific, mystic, moral, and social concepts using his unique skills in creation of allegory. One of the notable teachings of allegories in Masnavi can be found in verbal communication which is in the field of psychology. The researchers have tried to investigate this important human skill from perspective of Molana and match it with the comments of modern psychologists.
Machine summary:
از آن جايي که او در زمينۀ انسان شناسي و ارتباطات اجتماعي از تبحّر خاصي برخوردار بوده و به گرايش فطري و سازگاري ذاتي انسان ها با قصه پردازي و تمثيل وقوف کامل داشته است ، از آن به عنوان ابزاري در جهت توضيح وشرح مسائل مشکل و اطمينان از درک درست مخاطب استفاده نموده است : اين مثل چون واسطه است اندر کلام واسطه شرط است بهر فهم عام (مولوي ١٣٧٩:٦٥٣/٥ بيت ٢٢٨) در تأييد سخن مولانا همين بس که از ديدگاه روان شناسان و علماي تعليم و تربيت امروزي روش هايي مورد قبول است که به کمک آن بتوان بدون اشارة مستقيم به موضوع ، مطلب مورد نظر را به مخاطب منتقل نمود.
اين عناصر براي اينکه نقش خويش را در ارتباطات ميان فردي به خوبي ايفا نمايند و تأثير لازم را داشته باشند بايد داراي ويژگي هايي باشند که شرح اين ويژگي ها از منظر روان شناسان و مولانا در زير اين جستار خواهد آمد: ١-زبان : زبان يکي از ارکان ارتباط کلامي است که کلمات از آن صادر مي شود.