تاثیر آموزش کارآفرینی آموزشی معلمان بر کارآفرینی دانش آموزان دوره اول متوسطه Journal Article

هدف این پژوهش، بررسی تاثیر آموزش کارآفرینی آموزشی معلمان بر کارآفرینی دانش آموزان بودواز نظر هدف کاربردی و از نظر روش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل دو گروه معلمان و دانش آموزان مدارس غیردولتی دوره اول متوسطه منطقه 2 استان البرز بود. نمونه آماری به روش غیر تصادفی و هدفمند، یک مدرسه از شهر فردیس انتخاب شد. گروه اول نمونه تحقیق: دانش آموزان کلاس نهم که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل (30 نفره) و گروه دوم معلمان شاغل- هر درس کلاس نهم توسط دو معلم تدریس می‌شود- به صورت تصادفی در دو گروه (15 نفره) قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات الف) بسته آموزشی محقق ساخته "کارآفرینی آموزشی" ب) پرسشنامه کارآفرینی جهانی و همکاران (1392) در این پژوهش بود. روایی و پایایی ابزارها نیز مورد تایید متخصصان قرار گرفت. پس از اجرای بسته آموزشی در گروه آزمایشی معلمان و برگزاری پس آزمون در دو گروه معلمان، ابتدا دانش آموزان هر دو گروه در پیش آزمون شرکت نموده و معلمان آموزش دیده در کلاس نهم گروه آزمایشی تدریس نمودند؛ سپس دانش آموزان هر دو گروه درپس آزمون شرکت نمودند. تحلیل داده‌های آموزش معلمان با استفاده ازآزمونT دوگروه مستقل نشان داد که نمرات گروه آزمایشی به صورت معنی داری بیش از گروه کنترل می‌باشد و نتایج تحلیل داده‌های دانش آموزان، در پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس نشان داد که آموزش کارآفرینی آموزشی معلمان بر کارآفرینی دانش آموزان دوره اول متوسطه تاثیر مثبت و معنی داری به میزان ۶۰٪ داشته است. ابعاد کارآفرینی در دانش آموزان گروه آزمایشی نیز به ترتیب تمایل به استقلال ۵۲٪، تمایل به موفقیت ۹۱٪، خلاقیت ۶۲٪، ریسک پذیری ۸۹٪ و عزم و اراده به میزان ۹۲٪ افزایش یافت.

The purpose of this study was to investigate the effect of teacher education entrepreneurship education on students' entrepreneurship which was applied in terms of purpose and semi-experimental with pre-test and post-test with control group. The statistical population consisted of two groups of teachers and students of public high schools of the 2nd high school of Alborz province. The statistical sample was selected by a non-random and purposive method from a school in Fardis. Case Study 1: Ninth-grade students randomly assigned to two experimental and control groups (30 each) and second group of working teachers - each 9th grade lesson is taught by two teachers - randomly divided into two groups (15 individuals) Were affected. Data collection tools were: a) Educational Entrepreneurship training package made by researcher b) Global Entrepreneurship et al (2013) questionnaire in this study. The validity and reliability of the instruments were also confirmed by experts. After the implementation of the educational package in the teachers' experimental group and the post-test in the two groups of teachers, the students of both groups participated in the pre-test and the trained teachers taught in the 9th grade of the experimental group. Analysis of teacher education data using independent t-test showed that the experimental group scores were significantly higher than the control group. Teachers' educational entrepreneurship had a positive and significant (60%) effect on the entrepreneurship of first grade high school students. Entrepreneurship dimensions in the students in the experimental group also increased by a tendency to independence 52%, a tendency to success 91%, creativity 62%, riskiness 82%, and a determination of 92%.

از جمله قرونه ، ثنایی پور (١٣٩٦) درپژوهشی با عنوان کارآفرینی آموزشی؛ رویکردی نوین در رشته علوم تربیتی به این نتیجه دست یافتند کارآفرینی آموزشی در واقع همان فرآیند راه اندازی یک کسب وکار نوآورانه آموزشی است که طی آن ضمن شناسایی و امکان سنجی فرصتها و پذیرش ریسک ، یک محصول یا خدمت آموزشی جدید ارائه می گردد همچنین عربشاهی (١٣٩٥) نیز بیان می دارد سازمان کارآفرین این قابلیت را دارد تا با تکیه بر خلاقیت و نوآوری به نحوی مؤثر با تغییر و پویایی روزافزون روبرو شده و با استفاده صحیح و کارآمد از منابع ، از فرصتهای به دست آمده بهره گرفته و در زمینه تحقق اهداف والای سازمانی به موفقیت دست یابد و امیری و همکاران (١٣٩٤) نیز این مفهوم را بیان می کنند که مربیان کارآفرین و متخصص ، بهره گیری از شیوه های آموزش ترکیبی و خلاقانه ، استفاده از مشاوران مخصوص کارآفرینی، بهبود فضای نوآوری در هنرستان ها و غیره ، به عنوان تعدادی از راهکارهای بهبود مؤلفه های آموزش کارآفرینی در هنرستان های کاردانش بیان شده اند خشکاب و رستگار (١٣٩٢)نیز به این موضوع اشاره دارند که ١-کار آفرینی آموزشی امکان تولید منابع انسانی و اجتماعی و اقتصادی را فراهم می کند٢- تحقق کارآفرینی آموزشی و پیامد های آن بیش از هر چیز مستلزم ایجاد و توسعه فرهنگ کارآفرینی است ٣-کارآفرینی آموزشی باعث ایجاد پیامد مثبت آموزشی و اجتماعی است .