Abstract:
لطایف نفیسیه کتابی در مناقب اویسبنعامر مرادی، ملقب به اویس قرنی، اثر احمد بن محمود اویسی، از جمله متون صوفیانه در قرن دوازدهم هجری قمری است که به نثری بینابین نگارش یافته و علاوه بر شرح حال، مدح و مناقب اویس قرنی، به سبب سادگی و ایجاز، مباحث عرفانی عمیقی را در خود گنجانده است. مؤلف این اثر را، در ۱۱۵۶ق، به نثر آمیخته به نظم در یک دیباچه، ۲5 لطیفه و یک خاتمه تدوین کرده است. تاریخ تألیف آن را نویسنده در صفحه سوم کتاب، 1156 هـ. ق عنوان میکند. در این اثر، آگاهیهای ارزندهای نیز دربارۀ سلسلۀ اویسیه آمده است. هدف از نگارش این مقاله معرفی نسخهها و تحلیل سبکشناسی لطایف نفیسیه در فضایل اویسیه است. روش تحقیق تحلیلی ـ توصیفی و به صورت کتابخانهای انجام شده و لطایف نفیسیه در سطوح زبانی، نحوی و فکری مورد نقد سبکشناسانه قرار گرفته و سپس در سطح ادبی از جهت زیباشناسانه مورد نقد و ارزیابی قرار گرفته است. حاصل پژوهش نشان میدهد که نویسنده کتاب خود را بیشتر به تقلید از نویسندگان سلف خویش نوشته است و نمیتوان او را صاحب سبک شخصی خاصی دانست، لذا اثر او همچون دیگر آثار ویژگیهای سبکی همان دوره را دارا است و هیچگونه خروج از نرم و هنجار را نمیتوان در آن شاهد بود. با این حال بسیاری از ویژگیهای فکری، زبانی و ادبی در این اثر مشهود است. بسامد بالای واژههای عربی، تلفیق زبان عربی و فارسی و پیروی از نحو زبان عربی، از جمله ویژگیهای سبکی این کتاب به شمار میرود.
Machine summary:
بررسی نسخ خطی لطایف نفیسیه و نقد و تحلیل سبک شناسی آن ها 1 2 محمد رنجبر خرم مکانی دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج ، یاسوج ، ایران 3 دکتر مهدی فاموری استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج ، یاسوج ، ایران (نویسنده مسؤول ) دکتر جلیل نظری٤ دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج ، یاسوج ، ایران چکیده لطایف نفیسیه کتابی در مناقب اویس بن عامر مرادی، ملقب به اویس قرنی، اثر احمـد بـن محمود اویسی، از جمله متون صوفیانه در قرن دوازدهم هجری قمری اسـت کـه بـه نثـری بینابین نگارش یافته و علاوه بر شرح حال ، مدح و مناقب اویس قرنی، بـه سـبب سـادگی و ایجاز، مباحث عرفانی عمیقی را در خود گنجانده است .
تنها دکتر محمد اخترچیمه ، دانشیار دانشکدٔە دولتی جرانواله ـ لائل پور، در مقاله ای به معرفی نسخۀ لطایف اویسیه پرداخته که البته بیشتر به فرقۀ اویسیه و شـخص اویس قرنی و محتوای این کتاب از جمله لطایف ذکر شده در آن به طور مختصر اشاره کرده و بنابراین از این جهت با موضوع و روند کار این مقاله کمتر همپوشانی دارد کـه در نشـریه زبان و ادب فارسی، شماره ١٢٢، تابستان ١٣٥٦، صص ٢٠٧ ـ ١٩٧ به چاپ رسیده است .