Abstract:
زمینه و هدف: سازمان سلامت جهانی به دلیل اهمیت کیفیت زندگی کودکان و نوجوانان در مدرسه، موضوع بهزیستی و رضایت کلی دانش آموزان از تجارب مثبت و منفی در فعالیتهای درون مدرسه را مطرح کرده است. در نتیجه شناسایی عوامل مرتبط با کیفیت زندگی دانش آموزان دارای اهمیت بسیار زیادی است. بدین ترتیب هدف مطالعه حاضر بررسی نقش مهارتهای اجتماعی در پیشبینی انسجام روانی و کیفیت زندگی در مدرسه دانش آموزان پایه ششم ابتدایی بود.
روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این مطالعه شامل تمامی دانش آموزان دختر و پسر پایه ششم ابتدایی منطقه تبادکان در سال تحصیلی 1398-1397 بود که نمونهای به حجم 384 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها در این مطالعه از پرسشنامههای مهارتهای اجتماعی کرامتی (1386)، انسجام روانی آنتونووسکی (1993) و کیفیت زندگی در مدرسه اینلی و بورک (1989) استفاده شد. جهت تحلیل دادهها از نسخه 22 نرمافزار SPSS با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه به شیوه همزمان استفاده شد.
یافتهها: نتایج تحلیل دادهها نشان داد بین مهارتهای اجتماعی با انسجام روانی و کیفیت زندگی در مدرسه، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (0/001> P). همچنین ابعاد مهارت اجتماعی، 4/21 درصد از متغیر انسجام روانی و4/17 درصد از متغیر کیفیت زندگی در مدرسه را پیشبنی کردند (0/001>P).
نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد که با افزایش و بهبود مهارتهای اجتماعی، انسجام روانی و کیفیت زندگی دانش آموزان در مدرسه افزایش مییابد. استلزامات نتایج به دست آمده در مقاله مورد بحث قرار گرفته است.
Background and Purpose: Due to the importance of childrenchr('39')s and adolescentschr('39') quality of school life, the World Health Organization has raised the issue concerning the necessity of improving the quality of school life, which includes the studentschr('39') welfare and their satisfaction with positive experiences in school activities. Therefore, present research aimed to investigate the role of social skills in predicting the sense of coherence and quality of school life in grade 6 students in Tabadkan district.
Method: This research was a descriptive-correlational study. The study population included all the male and female grade 6 primary school students in Tabadkan during the academic year 2018-2019. A sample of 384 students was selected by convenience sampling. Social Skills Questionnaire (Keramati, 2007), Sense of Coherence Scale (Antonovsky, 1993), and Quality of School Life Scale (Ainley & Bourke, 1989) were used to collect the data. Pearson regression coefficient and simultaneous multiple linear regression were used to analyze the data with SPSS 22.
Results: Data analysis showed that there was significant positive relationship between sense of coherence and quality of school life (P
Conclusion: Results of this study showed that improving the social skills can increase the studentchr('39')s sense of coherence and quality of school life. Implications of results are discussed in the article.