Abstract:
عفو، به معنای گذشت از اشتباه خاطی و چشم پوشی از گرفتن انتقام باوجود داشتن قدرت آن و غفران به معنی پوشاندن گناه و خطا بهکار رفته است. در بسیاری از ادیان توحیدی بر بخشش تأکید فراوانى شده؛ اسلام و مسیحیت نیز در متون مقدس به این بحث توجه ویژه ای داشته اند. در این پژوهش با روش اسنادی و مطالعه کتابخانهای به توصیف، تحلیل و تطبیق روش، معانی و مصادیق عفو و غفران در دو کتاب مقدس و زمینههای اشتراک و افتراق این موضوع پرداخته شده است. حاصل آنکه مراتب عفو و غفران در قرآن کریم به صورت امر و توصیه خطاب به پیامبر (ص) و مسلمانان بوده و در اناجیل به صورت توصیه تنها خطاب به مردم می باشد که در هر یک از دو کتاب شامل گروهی با شرایط متفاوت خواهد شد. در عین حال، دو کتاب مقدس، از روشهای مشابه و متفاوتی برای دعوت مردم به عفو بهره گرفتهاند.
Amnesty means to forgive mistakes and avoiding revenge inspire of having ability and ghofran means covering sin and error. In many monotheistic religions, emphasis has been placed on forgiveness. Islam and Christianity have paid special attention to this discussion in their sacred texts too. In this research, the meanings, examples and method of amnesty and forgiveness are described, analyzed and compared in two sacred books by documentary and library study with focus on their similarity and differentiation. As a result, the amnesty and grace in the Holy Quran was in the form of recommendation to the Prophet (peace be upon him) and to the Muslims; but In the Gospels, the recommendation is addressed to the people only. At the same time, both of sacred books have used similar and different methods to invite people to pardon.
Machine summary:
(انجيل متي، ٥ : ٣٨-٤٧؛ آشتياني، ١٣٦٨: ٣٨٧-٣٨٨) شيوه هاي امر به عفو و غفران (قرآن و اناجيل اربعه ) : الف - ارائه تمثيل : در قرآن کريم به صورت مکرر در داستان پيامبران از اين روش براي دعوت به عفو استفاده شده است .
توصيه از نوع تهديد: با بررسي آيات قرآن کريم مشخص گرديد که چنين توصيه اي در کتاب مذکور وجود ندارد اما برخي جملات اناجيل براي اينکه جايگاه عفو و اهميت رفع کينه و کدورت از دل را نشان دهد، از عبارت اغراق آميزي استفاده کرده و بيان مي دارد : " هر که از برادر خود نفرت داشته باشد در واقع قاتل است و مي دانيد هر کس که قصد قتل کسي را داشته باشد.
٦- عفو عامه ي مردم : عفو و گذشت دستور خداوند است که آن را به پيامبر خود امر مي کند (قرآن ، اعراف ، ١٩٩) گرچه ميتوان مخاطب آيه را مشرکان دانست ، اما چون دليلي براي اختصاص آيه به مشرکان وجود ندارد، بيشتر مفسران خطاب آيه را عام دانسته اند (طبرسي، ١٣٧٢: ج ٧٨٧/٤؛ طباطبايي، ١٤١٧ه .
١- در توصيه از روي لطف و مهرباني : از جمله مواردي که در نوع خطاب جملات عفو قرآن و اناجيل اربعه دارند؛ اين موضوع است که بيشتر تعاليم عفو در دو کتاب مقدس از روي لطف و مهرباني الهي بيان شده اند.