Abstract:
بیان مسئله
بی گمان جریان مدرنیسم در اواخر سده بیستم با نقدهای بسیاری در نشریه های معماری روبه رو بوده است. این نقدها هم موجب شکل گیری معماری پست مدرن بوده اند و هم دیگر جریان های هوادار مدرنیسم را نمایندگی کرده اند. مجله آپوزیشنز به عنوان معتبرترین مجله معماری، در اواخر سده بیستم نویسندگان و نقدهای گوناگونی از هر دو طیف را در بر گرفته است. با طرح این «پرسش» که «مجله آپوزیشنز در طول سالیان نشر خود چه رویکردهایی از نقد مدرنیسم را نمایندگی می کرده است؟» تلاش می شود تا جایگاه آپوزیشنز در مسیر شکل گیری تیوری معماری پس از مدرن مورد مطالعه قرار گیرد. می توان این «فرضیه» را مطرح کرد که آپوزیشنز با طیف گسترده نویسندگان، که هرکدام بعدها از سردمداران شکل های مختلف تیوری معماری پس از مدرن بوده اند («پیتر آیزنمن»، «کنت فرامپتون»، «رم کولهاس»، «رافایل مونیو»، «دنیس اسکات براون»، «مانفردو تافوری»، «برنارد چومی» و دیگران)، می تواند نمونه خوبی برای ارزیابی جریان حاکم بر تیوری معماری در آن دوره مهم باشد.هدف پژوهش
عبارت است از واکاوی اندیشه های منتقدانی که در یک بازه زمانی تاثیرگذار، تیوری معماری پس از مدرن را رقم زده اند.
روش پژوهش
چارچوب نظری مقاله به کمک شیوه استدلال منطقی به نگارش درآمده و برای تحلیل یافته ها از نمونه گیری «تمام شماری» در روش پژوهش «تحلیل محتوا» استفاده شده است.
نتیجه گیری
براساس یافته ها می توان گفت آپوزیشنز تعاملی دوسویه با جریان های تیوری معماری پس از مدرن و نقشی اثرگذار بر شکل دادن به آنها داشته است. تلاش برای تیوری پردازی - و نه تاریخ نگاری معماری - با رویکردی تفسیری در تحلیل جریان های روز معماری ناشی از اهمیت چنین نقشی برای نویسندگان آپوزیشنز است. در سال های میانی انتشار مجله، نیومدرنیست ها و ستایش از اقتصاد آزاد، جهانی سازی و تکنولوژی بیشتر به چشم می خورد، ولی در سال های ابتدایی و انتهایی، به تاثیر از رویکرد منطقه گرایی انتقادی پست مدرنیست ها واژه های زیرمتن گرایی، فرهنگ و جامعه، کلیدواژه های آپوزیشنز را شکل داده اند.
Machine summary:
[باید پرسید:] آیا این ایدهآلهای خوشبینانه و تجربههای اجتماعی، فرهنگی، و تکنولوژیکِ جنبش مدرن همچنان معنایی برای آیندهی ما خواهند داشت، یا آنکه با وضعیت امروز ما نامربوط هستند؟" (Henket & Heynen, 2002: 12) مجلهی اُپوزیشنز (1984-1973) در زمانی مناسب و با نویسندگانی متناسب با جریانهای فکری دورهی خود، تلاش میکند تا راهی برای تئوری معماریِ پس از مدرنیسم در معماری باز کند.
(Mao, 2008: 738-740) در این میان، اگرچه تئوری معماریِ پستمدرنیسم راهی جدا از مدرنیسم طی میکند، ولی میتوان از آن بهعنوان یک نقد رادیکال در «تئوری معماری پس از مدرن» نیز یاد کرد.
مقالهها پیرامون «نومدرنیست(ها)» در مجلهی اُپوزیشنز (نگارندگان) نویسنده (ها) "عنوان" و رویکرد مقاله کلیدواژه رویکرد انتقادی Colin Rowe 1976: 145 "Robert Venturi and the Yale Mathematics Building" - معرفی آثار - نه مدرن؛ نه پستمدرن - تلاش برای تعریف مدرنیسم از دریچهی تاریخ زیرمتن (اجتماعی) نقد تفسیری Peter Eisenman 1979: 189 "Aspects of Modernism: Maison Dom-ino and the Self-Referential Sign" - معماری لوکوربوزیهای - معماری برای تمام طبقههای اجتماعی - عملکرد بهعنوان وظیفهی معماری مدرن سوسیالیم؛ جهانیشدن نقد تفسیری William Ellis 1979: 227 "Type and Context in Urbanism: Colin Rowe's Contextualism" - تحلیل رویکرد معماری کالین رو از زیرمتن در معماری مدرن - کولاژ در طراحی شهریِ مدرن جامعه؛ زیرمتن (اجتماعی) نقد تفسیری Denise Scott Brown 1976: 317 "On Architectural Formalism and Social Concern: A Discourse for Social Planners and Radical Chie Architects" - تفسیر مسئلهای که میان جامعهشناسان و طراحان، و همچنین میان معمارها با یکدیگر شکاف ایجاد میکند.