Abstract:
پیرنگ مجموعهای از توالی حوادث داستان است در چارچوب نظام علّی. درواقع، پیرنگ مادۀ داستانیِ شکلنیافتهای در ژرفساخت روایت است و مستقل از شیوۀ روایتگری و گشتارهای زبانیِ روساخت. از منظر این پژوهش، آرایهها دو گونهاند: روایی و پیرنگی. «آرایۀ روایی»، شگردی آوایی یا معنایی، مازاد بر پیرنگ، و برای غنیسازی زیباییشناختیِ روایت است و اگر از روایت حذف شود، نظام علّیِ پیرنگ و هستۀ مرکزی داستان مخدوش نمیشود. دوگانِ هر «آرایۀ روایی» یک «آرایۀ پیرنگی» است که از پیرنگ قابلحذف نیست. هدف پژوهش پیشِرو معرفی نشانهشناختیِ آرایههای اخیر است که نه بهعنوان شگردهایی صرفاً زیبایی-شناختی بلکه بهعنوان سازههایی پیرنگساز در داستانهای کودک، در تناظر با آرایههای ادبی، قرار دارند. مسئلۀ پژوهش چگونگی بازتاب نشانهشناختیِ آرایهها در ژرفساخت داستانها و منظومههای روایی کودک است. در همین راستا، این پژوهش ابتدا الگوی سهوجهیِ نشانه-شناسی پرس مبتنیبر «بازنمون، تفسیر، موضوع» را توصیف، سپس آرایههای پیرنگی را تعریف میکند. در ادامه، با رویکردی تحلیلیتوصیفی تعریف آرایههای ادبی را به تعریف نشانه-شناختیِ دوگانِ پیرنگسازش گسترش میدهد. پژوهش حاضر برای نخستینبار به کارکرد روایتشناختی و غیربلاغیِ علم بدیع توجه میکند. ازآنجاکه دستهبندیهای شعرمحورِ سنتیِ آرایهها، بسندگی لازم را برای تحلیل متون روایی ندارند، بنابراین پژوهشهای روایتمحور در زمینۀ آرایهها از ضرورتهای نقد ادبی بهشمار میآیند.
Plot is a systematic set of sequences of events in the context of the causal system. In the present study, "narrative ornament" is a phonetic or semantic trick, in excess of plot, and is for the aesthetic enrichment of the narrative, and if removed from the narrative, it does not distort the causal system of plot, nor the central core of the story. Figures of Speech are a special case of narrative arrays. The dichotomy of each "narrative ornament" is a "non-figures plot creator," which cannot be removed from the plot. The aim of the present study is to introduce the mentioned non-figures, which are not only purely aesthetic tricks, but also plot structures in children's stories, in accordance with the Figures of Speech. The research question is how to semiotically generalize the definitions of Figures of Speech to non-figures plot creator. In this regard, the study first describes the three-dimensional pattern of press semiotics based on "representation, interpretation, object," and then, by referring to a brief list of Figures of Speech, expands the definition of Figures of Speech to the semiotic definition of the double plot creator, using descriptive-analytical methodology. The present study presents innovative science as a non-verbal tool for creating a profound construction of a child's story for the first time. Since the categories of traditional array-oriented poetry lack the necessary adequacy to analyze fictional texts, therefore, the present study, with its story-oriented view of arrays, is one of the necessities of literary criticism.
Machine summary:
هدف پژوهش پیش ِرو معرفـی نشـانه شـناختی آرایه های اخیر است که نه به عنوان شگردهایی صـرفاً زیبـاییشـناختی بلکـه بـه عنـوان سـازه هـایی پیرنگ ساز در داستان های کودک -در تناظر با آرایه های ادبی- قرار دارند.
در همـین راستا، این پژوهش ابتدا الگوی سه وجهی نشانه شناسی پرس مبتنی بر «بازنمون ، تفسیر، موضوع » را توصیف ، سپس با رویکردی تحلیلیتوصیفی تعریف آرایه هـای ادبـی را بـه تعریـف نشـانه شـناختی دوگانِ پیرنگ سازش گسترش میدهد.
هدف این پژوهش به چالش کشـیدن مرزهـای آرایـه هـای بدیع از طریق علم نشانه شناسی ٢ نیست ؛ بلکه هدف این است کـه ضـمن حفـظ مرزبنـدیهـای سنتی، آرایه های ادبی به گونه ای گسترش یابند که ، به مثابه فرمول هایی پیرنـگ سـاز، الهـام بخـشِ نویسندگان داستان کودک باشند.
مـثلاً دو نشـانه نمایـه ای «ابـر» و «برّه » به دلیل شباهت بازنمون هایشان (شباهتِ شکل ابر به بره سـفید دوسـت داشـتنی) جنـاس ناقص به شمار میآیند، از این جناسِ شمایلی در نامگذاری «ابر و برّه » (مقیمی و صـدقیمهـر، ١٣٨٣) و «برّه سفید و ابر کوچک » (راک، ١٣٧٥) استفاده شده است .
پیرنگ داستان های کتـاب مهمـان هـایی بـا کفـش هـای لنگـه بـه لنگـه (دهریـزی و الله دادی، ١٣٩٦: ٢٧-٢٨) بـر آرایـه پیرنگـی اسلوب حکیم استوار است .
هـر بخـش از داسـتان بـه مثابـه کـلان نشـانه ای اسـت کـه مشـتمل بـر خرده نشانه ها است .