Abstract:
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوجدرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رضایت زناشویی و انعطافپذیری روانشناختی زوجین متقاضی طلاق صورت گرفته است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مراجعهکننده به مرکز مشاوره و روان درمانی گوهران شهر اردبیل در سال 1399میباشد. نمونه آماری پژوهش شامل 30 زوج از افراد در دسترس با توجه به معیارهای ورود و خروج پژوهش بهطور تصادفی 15 زوج به عنوان گروه آزمایش و 15 زوج دیگر در گروه کنترل جایگذاری شدند. این بررسی به روش شبه آزمایشی، با گروه کنترل و گروه آزمایش (پیشآزمون- پسآزمون) صورت گرفته و جهت جمع آوری دادهها از پرسشنامههای استاندارد رضایت زناشویی هودسن (1992)، انعطافپذیری شناختی را دنیس و وندورال (2010) استفاده شد در مرحله بعد جلسات آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به مدت 8 جلسه 90 دقیقهای در گروه آزمایش اجرا شد؛ گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد، بعد پسآزمون از هردو گروه آزمایش و کنترل گرفته شد. در نهایت پرسشنامهها با استفاده از نرم افزار SPSS با آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافتههای پژوهش نشان داد که زوجدرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در افزایش رضایت زناشویی و انعطافپذیری روانشناختی موثر بوده است (05/0P <). با توجه به یافتههای پژوهش میتوان از زوجدرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد در جهت افزایش رضایت زناشویی و انعطافپذیری روانشناختی استفاده کرد.
Machine summary:
اين بررسي به روش شبه آزمايشي، با گروه کنترل و گروه آزمايش (پيش آزمون - پس آزمون ) صورت گرفته و جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي استاندارد رضايت زناشويي هودسن (١٩٩٢)، انعطاف پذيري شناختي را دنيس و وندورال (٢٠١٠) استفاده شد در مرحله بعد جلسات آموزش درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به مدت ٨ جلسه ٩٠ دقيقه اي در گروه آزمايش اجرا شد؛گروه کنترل هيچ آموزشي دريافت نکرد، بعد پس آزمون از هردو گروه آزمايش و کنترل گرفته شد.
يافته هاي پژوهش نشان داد که زوج درماني مبتني بر پذيرش و تعهد در گروه آزمايش نسبت به گروه کنترل در افزايش رضايت زناشويي و انعطاف پذيري روان شناختي مؤثر بوده است (٠٠٥>P).
براي اين منظور از نرم افـزار ٢٢-SPSS در سطح معناداري (٠٠٥ ٤-٢- ابزار سنجش در اين تحقيق براي جمع آوري داده ها جهت اندازه گيري متغيرهاي مورد نظر از پرسشنامه هاي استاندارد رضايت زناشويي هودسن (١٩٩٢)، انعطاف پذيري شناختي را دنيس و وندورال (٢٠١٠) و همچنين پروتکل درماني مبتني بر پذيرش و تعهد بهره گرفته شده است .
اين يافته در رابطه با اثربخشي درمان پذيرش و تعهد بر انعطاف پذيري روان شناختي با نتـايج مطالعـات علوي، امان الهي، عطاري و کرايي (١٣٩٨)، زارع (١٣٩٦)، مقتدايي و خوش اخلاق (١٣٩٤)، شيرالي نيـا، عبـدالهي و خجسـته مهر (١٣٩٦)، نژادمحمد و نصرتي بيگ زاده (١٣٩٧) و در تأثير اين رويکرد درماني بر رضايت زناشـويي بـا کاوسـيان ، حريفـي و کريمي (١٣٩٥)، محمدي و همکـاران (١٣٩٥)، مـرادزاده و پيرخـائفي (١٣٩٦) و اخـوان ، ثنـايي، نـوابي نـژاد و فـرزاد (١٣٩٦) همخوان است .