ارتباط میان اصل بهره‌برداری منصفانه و معقول و اصل منع آسیب در حقوق بین‌الملل آبراهه‌ها با تاکید بر کنوانسیون 1997 Journal Article

Corresponding Author: شفیعی بافتی، نگین ؛

مطالعات حقوق عمومی زمستان 1400، دوره پنجاه و یکم - شماره 4 ، الف (Ministry of Science/ISC (‎23 page(s) - From 1579 to 1601 )

Keywords: آبراهه‌های بین‌المللی اصل بهره‌برداری منصفانه و معقول اصل منع آسیب کنوانسیون حقوق استفاده‌های غیرکشتیرانی آبراهه‌های بین‌المللی 1997 قواعد هلسینکی International Watercourses Equitable and Reasonable Use Principle Convention on the Law of the Non navigational Uses of International Watercourses 1977 Helsinki Rules No-harm Principle آب آبراهه حقوق اصل کنوانسیون بـه

fa en

Abstract:

International Water Law like other legal branches is composed of a set of substantive and procedural principles. In fact, international legal community has established different legal principles in order to solve the problem of allocation and distribution of international watercourses. Two of the most important of these principles that are widely accepted in international law, the practice of governments, the works of legal scholars, case law, and jurisprudence, are equitable and reasonable principles and no-harm principle. The prevailing view is that the principle of equitable and reasonable use is given priority and the principle of no-harm is in subordinate to this principle. A deeper look at the articles of the 1997 Convention and other legal documents in this field and judicial judgments shows that the principle of no-harm is an independent principle in international water law that there is no conflict between this principle and the principle of equitable and reasonable.

Machine summary:

با نگاهي عميق بـه مـواد کنوانسيون ١٩٩٧، ساير اسناد حقوقي در اين زمينه و همچنين آراي قضـايي مي تـوان دريافـت که اصل منع آسيب ، اصل ماهوي مستقلي در حقوق بين الملل آب است کـه تقـابلي ميـان آن و اصل بهره برداري منصفانه و معقول وجود ندارد. اين اصل ابتدا در دادگاه هاي داخلي و نيز ديوان عالي دولت هايي چون ايـالات متحـدة آمريکـا و ساير دولت هاي فدرال براي کاربرد در خصوص منابع آبي مشترک ميان ايالت هاي مختلف مـورد توجه قـرار گرفتـه اسـت (٦٨٣-٦٨١ :١٩٥٩ ,Stanford law Review) و اکنـون پايـه هاي آن در حقوق بين الملل عرفي مشهود است . اصل بهره برداري منصفانه و معقول به اين معناست که هيچ دولتي نمي تواند در مورد منـابع آبي فرامرزي درون حاکميت خود آن گونه که دوست دارد، برخـورد يـا از آنهـا اسـتفاده کنـد و دولت ها بايـد رفتـاري معقـول و منصـفانه در خصـوص ايـن آب هـا داشـته باشـند Canadian) (٢١٦ :١٩٩٧ ,Yearbook of International Law ، البته اين بـه معنـاي لـزوم تخصـيص مقـدار مشابه آب ، براي تمام دولت ها نيست . به اصل منع آسيب قابل توجه نيز که يکي ديگر از اصول ماهوي حقـوق بين الملـل آب و در ارتباط تنگاتنگ با اصل بهره برداري منصـفانه و معقـول اسـت ، بـه طور جداگانـه اشـاره شـده و برخلاف اسناد پيشين چون قواعد هلسينکي ، در مجموعه شـروط لازم بـراي اصـل بهره بـرداري منصفانه قرار داده نشده است .

Download citation file :
(پژوهیار, , , )

Download PDF
Downlaod HTML

Shortlink:

Page: