Abstract:
کلمن بارکس از مطرح‌ترین مترجمان آثار مولانا در آمریکاست. آثار او به‌دلیل دخل و تصرفات متعدد در اشعار مولانا موردنقد قرار گرفته است. منتقدان کلمن بارکس، دلایل مختلفی برای تصرفات بسیار او در آثار مولانا برشمرده‌اند که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به عدم آشنایی او با زبان فارسی، فرهنگ و دین مولانا و تحریف و حذف عامدانۀ عناصر اسلامی اشاره کرد. در این پژوهش کوشیده‌ایم شواهدی در نقض این فرضیات ارائه دهیم. سپس برمبنای تحلیل گفتمان و ایده دال مرکزی در نظریه لاکلا و موف نشان دهیم که علت اصلی تصرفات بارکس، تشخیص نادرست او از گفتمان مولانا و یکسان‌پنداری دال‌های مرکزی در همه آثار مولاناست. این امر ساختار و دلالت تمثیل‌های مثنوی را شکسته و سبب شده است که شخصیت‌ها، داستان‌های قرآنی، سمبل‌ها و سنت‌های عرفانی به اشیاء، اشخاص و اعمالی عینی تبدیل شوند که همین موضوع، بارکس را به تصرف در آثار مولانا وادار کرده است. او ناگزیر با تصرفات خود می‌کوشد تا براساس گفتمان خود و مخاطبانش، و نه مولانا توجیه و توصیف جدیدی از اشعار ابداع کند. در تبیین این فرضیه به تحلیل ترجمۀ وی از نی‌نامه، داستان اصحاب کهف و نگاه او به اشعار مولانا درمورد عیسی (ع) و توصیف وی از سماع پرداخته‌ایم.
Coleman Barks is the most well-known translator of Rumi’s works in the United States today. Due to deviations and many alterations to the original text, his translations have undergone harsh criticisms by literary critics. Coleman Barks’ critics have considered different reasons for his alterations in the works of Rumi, the most important of which is his lack of knowledge about Farsi language, the culture and religion of Rumi and a purposeful/tendentious distortion of Islamic elements. In this research we have made an attempt to provide evidence against the above claims. Based on the Ernesto Laclau and Chantal Mouffe’s Discourse Theory and their notion of “Nodal Point” we have shown that the most fundamental mistake of Coleman Barks is misrecognizing the nodal point in the works of Rumi, considering all of them the same in all Rumi’s works. This has led to a deconstruction of the allegories and has turned the characters, Quranic stories, mystical symbols and rituals into actual things, physical deeds, and historical characters which in turn has led to an inevitable distortion by Coleman Barks. Based on his own discourse and the discourse of his audience he has tried to invent justifications and explanations for the poetry of Rumi. To prove this hypothesis, we have analyzed his translations of Rumi’s “Story of The Reed”, “The People of the Cave”, his views on Jesus in the poetry of Rumi, and his description of the Whirling dance “Sama”.
(
, 
, 
)
